"...ένας μεγεθυντικός καθρέφτης που μέσα του θα μπορούσαμε να δούμε την ηδονή της νάρκωσής μας..." από τον φίλο στο fb Βασίλη Μάλτα (facebook, 16/4/2018)

...............................................................

"...ένας μεγεθυντικός καθρέφτης που μέσα του θα μπορούσαμε να δούμε την ηδονή της νάρκωσής μας..."

από τον φίλο στο fb Βασίλη Μάλτα (facebook, 16/4/2018) 

Τότε ένωνε τούς πολλούς, η αγωνία να κραυγάσουν εναντίον αυτών πού διαχρονικά υποκινούν τους πολέμους, όσο μακριά τους κι αν διεξάγονταν αυτοί. Τότε πολλοί περισσότεροι από σήμερα, φλέγονταν από μιά φυσική αίσθηση ηθικού χρέους προς την ανθρωπότητα να πράξουν, ν' αφήνονταν σ'ό,τι τους ωθούσε στην αντίδραση. Σήμερα μας ενώνουν μονάχα οι κοινές ιδεολογικές ερμηνείες κατά των πολέμων, που μας δίνονται έτοιμες από κάποιο ιδεολογικό στρατόπεδο όπου έχουμε εκχωρήσει την ελευθερία της προσωπικής μας σκέψης, διαχωρίζοντάς μας σε πολλές ομάδες των λίγων, όλο και πιό λίγων, γι'αυτό είτε οι πορείες διαμαρτυρίας έχουν πολύ μικρότερη συμμετοχή πιά. Τότε όλο και πιό πολλοί πίστευαν ότι θα νικήσουν στο τέλος, σήμερα όλο και πιό πολλοί πιστεύουν ότι έχουμε χάσει οριστικά. Προτιμάμε να προσευχόμαστε κρυφά να μην έρθει το κακό στην πόρτα μας, έχοντας παραχωρήσει την προσωπική μας ευθύνη για το χτίσιμο ενός άλλου, πιό ανθρώπινου, ανθρώπου, στους αυταρχικούς προστάτες μας που μας τάζουν ότι αυτό το αίμα που βλέπουμε στις οθόνες να χύνεται μακριά μας, θα είναι πάντα κάποιου ξένου από μας. Οι μαζικοί θάνατοι πάντα έφερναν κέρδη στους λίγους ώστε να κερδοσκοπούν από την ψευδαίσθηση τής ασφάλειας των πολλών. Μόνο ο σπόρος που σπέρνεται από τις βόμβες των αντιπροσώπων μας στα χώματα των άλλων, φυτρώνει στα δικά μας χωράφια κι αυτό που φοβόμαστε, μπαίνει στο σπίτι μας: η καθήλωσή μας εκτρέφει την εκδίκησή τους. Αυτό που ονομάζουμε "τέρας", "κακό", "τρομοκρατία", λες κι είναι κάτι αυθύπαρκτο, μια ιδιότητα γραμμένη στο DNA του "ξένου", δεν είναι παρά ένας μεγεθυντικός καθρέφτης που μέσα του θα μπορούσαμε να δούμε την ηδονή της νάρκωσής μας. Το αίμα που χύνεται άδικα εκεί, γεννάει το αίμα που χύνεται άδικα εδώ. Το "εκεί" και το "εδώ" είναι πιό κοντά απ'όσο νομίζουμε. Κι εμείς εξακολουθούμε να εμπιστευόμαστε άβουλα τους προστάτες μας.

(φωτογραφία από διαδήλωση κατά τού πολέμου στό Βιετνάμ στο Βερολίνο, το 1967).