Απόσπασμα από το γ' μέρος της "Σονάτας των Φαντασμάτων"

..............................................................

Αύγουστος Στρίντμπεργκ
(1849 -1912)

  

Απόσπασμα από το γ' μέρος 

της "Σονάτας των Φαντασμάτων"

ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ: "...Το νερό που μένει για πολύ σιωπηλό και στάσιμο σαπίζει. Το ίδιο συμβαίνει και σ' αυτό το σπίτι. Κάτι έχει σαπίσει εδώ μέσα. Όταν σε είδα για πρώτη φορά να περνάς την πόρτα του σπιτιού σου νόμιζα ότι βρέθηκα στον Παράδεισο. Στεκόμουν εκεί, εκεί το κυριακάτικο πρωινό και προσπαθούσα να διακρίνω κάτι μέσα στο σπίτι...

...Πού βρίσκεται η αγνότητα; Ή η ομορφιά; Μόνο στα λουλούδια και στα δέντρα... και στο μυαλό μου κάθε φορά που ντύνομαι με τα κυριακάτικά μου. Πού βρίσκεται η πίστη και η τιμή; Στα παραμύθια και στα παιδικά παιχνίδια. Πού μπορώ να βρω κάτι, το οτιδήποτε που θα εκπληρώσει την υπόσχεσή του... Μόνο στη φαντασία μου!...

...Έλα, προσπάθησε μια ακόμη φορά να βγάλεις φωτιά και πορφύρα από την ολόχρυση άρπα σου! Προσπάθησε, σε ικετεύω! Σε διατάζω - γονατιστός! Πότε θα προσπαθήσω μόνος μου (Παίρνει την άρπα - κανένας ήχος) Είναι μουγγή και παγωμένη. Γιατί τα ωραιότερα λουλούδια είναι τα πιο δηλητηριώδη; Είναι μια κατάρα που κρέμεται πάνω απ' όλη την πλάση, όλη τη ζωή. Γιατί αρνήθηκες να γίνεις γυναίκα μου; Γιατί τα κύτταρα της ζωής είναι ζωντανά δηλητήρια μέσα σου. Τώρα νιώθω τον βρυκόλακα στην κουζίνα να ρουφάει και το δικό μου αίμα - είναι ένας δαίμονας που ζει από το αίμα των παιδιών - πάντα στις κουζίνες σπαράζονται οι ψυχές των παιδιών - αν όχι  στις κρεβατοκάμαρες. Υπάρχουν δηλητήρια που τυφλώνουν και δηλητήρια που ανοίγουν τα μάτια. Τέτοιο δηλητήριο τρέχει στις δικές μου φλέβες αφού δεν μπορώ να δω την ομορφιά στην ασχήμια, ούτε να λέω το κακό καλό. - Δεν μπορώ! Ο Ιησούς κατέβηκε στην κόλαση όταν περιπλανήθηκε σε αυτό το φρενοκομείο, σ' αυτό το μπουρδέλο, σ' αυτό το νεκροτομείο που ονομάζουμε γη. Οι τρελοί τον σκότωσαν όταν προσπάθησε να τους απελευθερώσει και αντ' αυτού ελευθέρωσαν τον ληστή. Οι ληστές κερδίζουν πάντα τη συμπάθεια. Αλοίμονό μας, αλοίμονο! Ω, Σωτήρα του κόσμου, σώσε μας! Πεθαίνουμε...

(μτφ. Άσπα Τομπούλη)