.........................................................
πόλεμος (απόσπασμα)
Δημοσιεύτηκε στις 28 Σεπ 2016
Ένα
απόσπασμα από το ποίημα "Ο Πόλεμος'' του Νικηφόρου Βρεττάκου. Διαβάζει ο
Μανώλης Γιούργος. Τραγουδά η Λίλιαν Τσατσαρώνη. Στο πιάνο η Δήμητρα
Κακάκη.
...Σαν έφθασα
Εκεί
Που αρχίζει η απερίσπαστη
Η Θεία γαλήνη και κοίταξα
κάτου
Στην κοιλάδα του Ανθρώπου
Ένας πόνος βαθύς
Με συγκλόνισε.
Σε ποια άβυσσο φοβερή
- Δυστυχισμένη ανθρωπότητα
–
Είσαι ριγμένη.
Νυχτώνει γύρω σου
Της αβύσσου το μάτι.
Τα χέρια σου απλώνεις
Στις σπίθες των Σοφών
- Τρέμοντας –
Να ζεσταθείς
Μέσα στ’ ανοιχτά
Μελανά ρεύματα.
Άπλωσα εμπρός μου
Τον πάπυρο του σύμπαντος
Κι άφησα το πνεύμα μου
Μέρα νύχτα να ψάχνει.
Η λευκή οπτασία
Του ονείρου μου
Χόρευε στο θόλο.
Θα γονάτιζα εμπρός σας
Αγαπημένοι μου άνθρωποι
Να σας προσφέρω
Το φως μου.
Και θάμοιαζα
Τότε Σαν άγγελος
Που χορεύει
χαρούμενος
κι ας έπεσε απ’ τον ουρανό
Μια νύχτα Στη Γη.
ΙΙ
Μα ξαφνικά
Σαν τρομαγμένο περιστέρι
Χαμηλώνει το πνεύμα μου.
Ταμ! Ταμ! Ταταμάμ !
Ταμ !
Ταμ ! Ταμ ! ταταμάμ! Ταμ !
Σάλπιγγες Τύμπανα
Μ’ ένα σύννεφο ήχους
Σκεπάζουν τον ήλιο.
Χάλκινα κύματα
Ξεσπούν στην κορφή μου .
Πόλεμος!
Με πύρινα γράμματα
Αχτινοβολεί στο σύμπαν
Η φλόγα της προσταγής.
Πόλεμος !
Σβήνω του νου μου το φως,
Διπλώνω
Στου σώματός μου τα
κουρέλια
Το μεγαλείο της ψυχής
μου
Και κατεβαίνω.
Μια πένθιμη λουρίδα
Κρέμεται στο μέτωπό μου.
Με κλεισμένα τα μάτια
Δέχομαι καρτερικά
Τη Στολή του Στρατιώτη.
Μού δείχνουν με το ξίφος.
Τα σύνορα του εχθρού
Και μού φορούν
Τη σκοτεινή πανοπλία.
-Αν
υποθέσουμε
Πως
απ’ τ’ αντικρινό το δάσος
Ξεπροβάλλει
ο εχθρός
- πες μας στρατιώτη - Τι θα κάμεις ;
Τους κοιτάζω στα μάτια
Με μιαν απέραντη απορία.
Δεν είμαι
Παρά ένα πέλαγο αγάπης.
Δεν ξέρω ν’ απαντήσω.
Κι ενώ γελούν
Κρεμώ τ’ όπλο μου στον ώμο
Κι’ ανοίγω την αγκαλιά
μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου