Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Ο «έντιμος συμβιβασμός» και το φάντασμα του στρατηγικού αδιεξόδου (http://www.dubiumn.com, έγραψε ο Ραφαήλ Παπαδόπουλος 25/02/2015)

.....................................................

Ο «έντιμος συμβιβασμός» και το φάντασμα του στρατηγικού αδιεξόδου


http://www.dubiumn.com,  25/02/2015 



images 


Στον απόηχο της μεταβατικής συμφωνίας της κυβέρνησης με τους δανειστές, παρατηρούμε τρεις τρόπους αντίδρασης στο πολιτικό σκηνικό. Η πρώτη προέρχεται από τους υποστηρικτές του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου, κυρίως την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία αντιμετωπίζει τις υποχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ως «προσγείωση στην πραγματικότητα» και ως προπομπό ενός νέου μνημονίου, παρόμοιου με αυτό που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, χωρίς αμφισβήτηση του καθεστώτος επιτροπείας και της πολιτικής λιτότητας. Η αντίδραση αυτή είναι ανάξια περαιτέρω ανάλυσης, καθώς αποβλέπει στην περίφημη «αριστερή παρένθεση», την δικαίωση του αφηγήματος της ΝΔ και την γρήγορη επάνοδό της στην εξουσία, δια της αναμενόμενης αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ να συμβιβάσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες με την κυβερνητική διαχείριση στο αντίξοο διεθνές περιβάλλον που δημιουργεί η κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς στην Ευρώπη. Αυτό το σενάριο είναι ανεδαφικό γιατί αγνοεί τη σαφή και νωπή λαϊκή εντολή για ριζική αλλαγή πορείας, και κυρίως τη δυναμική ελπίδας και κινητοποίησης που δημιούργησε η πολιτική ανατροπή του Γενάρη στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, μια δυναμική που είναι πολύ ισχυρή για να εξασθενίσει από τυχόν αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, και που  αποκλείεται σε κάθε περίπτωση να λειτουργήσει υπέρ του πολιτικού κι οικονομικού κατεστημένου που προκάλεσε την γενοκτονία των τελευταίων ετών, τα αποτελέσματα της οποίας βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους.
 Η δεύτερη αντίδραση προέρχεται από την πλειοψηφία των κυβερνητικών στελεχών και το πρωθυπουργικό περιβάλλον, και αντιμετωπίζει τη συμφωνία ως μια πρώτη σημαντική επιτυχία, ως τον «έντιμο συμβιβασμό» που αναζητούσε η κυβέρνηση με τους δανειστές, προκειμένου να περάσει στην τετράμηνη μεταβατική φάση κατά την οποία, αφού εφαρμόσει συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις με έγκριση κι αξιολόγηση των «θεσμών»(όπως μετονόμασε τους δανειστές), θα μπορέσει να φτάσει σε μια τελική συμφωνία στην οποία, έχοντας πλέον κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, θα μπορέσει να διαπραγματευτεί μια συνολική λύση με ευνοϊκότερους όρους, η οποία θα συμπεριλαμβάνει και ζητήματα που δεν έθεσε τώρα, όπως αυτό του χρέους. Η αισιόδοξη αυτή οπτική βασίζεται χοντρικά σε δύο επιχειρήματα. Πρώτον, ότι επειδή  οι συσχετισμοί δεν ευνοούν τον ΣΥΡΙΖΑ, η ορθότερη τακτική είναι να κάνει ορισμένες υποχωρήσεις στις προεκλογικές του εξαγγελίες, που οι απέναντι θεωρούν μαξιμαλιστικές, εμμένοντας όμως στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και τον τερματισμό της λιτότητας, υποχωρήσεις που θα εξασφαλίσουν μια βάση διαλόγου με τους Ευρωπαίους και αλλαγή της ατζέντας, ώστε να δημιουργηθούν πλαγίως και σταδιακά ρήγματα στο γερμανοκεντρικό μέτωπο της πολιτικής λιτότητας. Οι κυριότερες υποχωρήσεις στα πλαίσια αυτά από τη μεριά της κυβέρνησης είναι η εγκατάλειψη του αιτήματος διαγραφής του χρέους, η μη ακύρωση των υλοποιημένων  και των εν εξελίξει ιδιωτικοποιήσεων, η «σταδιακή» αύξηση του κατώτατου μισθού και η δέσμευση για τη διατήρηση, έστω και σε χαμηλότερο επίπεδο, των πρωτογενών πλεονασμάτων. Το δεύτερο επιχείρημα της επίσημης κυβερνητικής γραμμής συνίσταται στην εκτίμηση ότι η λαϊκή εντολή της 25ης του Γενάρη είναι η άρση της λιτότητας με ταυτόχρονη όμως παραμονή στο ευρώ. Δεδομένου ότι η πάση θυσία παραμονή στο ευρώ εμφανίζεται ακόμα συντριπτικά πλειοψηφική στις δημοσκοπήσεις, υπονοείται ότι οι ανωτέρω υποχωρήσεις, και όποιες άλλες ενδεχομένως γίνουν, θα γίνουν αποδεκτές από την κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, αν κριθούν απαραίτητες για να αποφευχθεί η έξοδος από την ΟΝΕ.
Η τρίτη αντίδραση απέναντι στον «έντιμο συμβιβασμό» με τους δανειστές, αντίδραση που ασπάζομαι κι εγώ, προέρχεται από στελέχη και βουλευτές του «αριστερού ρεύματος» του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ευρύτερα από οργανώσεις και συλλογικότητες της ριζοσπαστικής Αριστεράς, και συνοψίζεται σε μια στάση «κριτικής αναμονής», η οποία, παρά το γεγονός ότι αποδέχεται τους αντικειμενικούς περιορισμούς στους οποίους υπόκεινται οι κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο λόγω του πολύ μικρού διαστήματος από την ανάληψη της εξουσίας, όσο και λόγω του εχθρικού ευρωπαϊκού περιβάλλοντος στο οποίο κινείται, εντούτοις αναγνωρίζει ότι οι συνθήκες επίτευξης και κυρίως το περιεχόμενο της συμφωνίας αποτελούν μια σαφή ήττα της στρατηγικής της κυβέρνησης, αιχμή της οποίας υπήρξε ο συναινετικός τερματισμός  της λιτότητας χωρίς ρήξη με τις χώρες του ευρωπαϊκού Κέντρου, και αμφισβήτηση του νεοφιλελεύθερου δημοσιονομικού πλαισίου του Μάαστριχτ, θεματοφύλακας του οποίου είναι η μη εκλεγμένη και δημοκρατικά ελεγχόμενη ΕΚΤ. Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι δεν υπήρξαν ορισμένες  βελτιώσεις για την Ελλάδα, που έχουν μια πολιτική σημασία. Ωστόσο, οι βελτιώσεις αυτές έμειναν κατά βάση στο επίπεδο των διατυπώσεων και της επικοινωνιακής διαχείρισης, και δεν άλλαξαν δραστικά το πλαίσιο των ασφυκτικών δεσμεύσεων με τις οποίες έδεσε τη χώρα το μνημονιακό καθεστώς. Στο οικονομικό επίπεδο, η αναγνώριση της υποχρέωσης αποπληρωμής του τεράστιου δημόσιου χρέους, σε συνδυασμό με την εμμονή στην ανάγκη πλεονασματικών προϋπολογισμών και τη «δημοσιονομική σταθερότητα», αφαιρούν σημαντικό δημοσιονομικό χώρο από την κυβέρνηση, και μειώνουν δραματικά τις δυνατότητες υλοποίησης του απολύτως απαραίτητου προγράμματος της ΔΕΘ, ακόμα και των παρεμβάσεων που η κυβέρνηση επιμένει ότι θα προχωρήσουν άμεσα, όπως τα «κόκκινα δάνεια», η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και η επαναχορήγηση της 13ης σύνταξης στους χαμηλοσυνταξιούχους. Η στρατηγική των υποχωρήσεων με στόχο έναν «έντιμο και αμοιβαία επωφελή συμβιβασμό» έχει νόημα όταν ακολουθείται από την ισχυρότερη πλευρά σε μια διαπραγμάτευση, ή όταν υπάρχει ισορροπία ισχύος. Όταν όμως επιλέγεται από την ασθενέστερη πλευρά μια στρατηγική συμβιβαστικών υποχωρήσεων και η λογική των «σταδιακών ρηγμάτων» στο αντίπαλο στρατόπεδο, το πιθανότερο είναι να βγει αυτή ζημιωμένη. Στην περίπτωσή μας, είναι προφανές ότι το κυρίαρχο μέτωπο θεσμών και κυβερνήσεων της συντηρητικής Δεξιάς με την σκληρή στάση του  επιχειρεί να επιβάλλει στον ΣΥΡΙΖΑ όσο το δυνατόν πιο μεγάλες εκπτώσεις και αναβολές  στο ομολογουμένως μετριοπαθές πρόγραμμα της ΔΕΘ, μέχρι το σημείο ακύρωσής του, ώστε αφενός μεν να «παραδειγματιστούν» λαοί που υπόκεινται σε πολιτικές λιτότητας  και η ενδεχόμενη ουσιαστική αμφισβήτηση των πολιτικών αυτών από τον ΣΥΡΙΖΑ θα τους ενθάρρυνε να  βαδίσουν στον ίδιο δρόμο, και αφετέρου, μέσω των υποχωρήσεων, να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ την συντριπτική ανοχή ή υποστήριξη που σήμερα διαθέτει στην κοινωνία, και η οποία είναι το βασικότερο, αν όχι το μοναδικό, όπλο του στην διαπραγμάτευση. Κι όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται, στο όνομα του «συμβιβασμού», περιορισμούς στην υλοποίηση των δεσμεύσεών του, τόσο θα εξανεμίζεται η λαϊκή υποστήριξη, και τόσο πιο ευάλωτος θα καθίσταται σε πιέσεις για περαιτέρω υποχωρήσεις, εγκλωβισμένος σε έναν φαύλο κύκλο. Εν ολίγοις, η βασική αδυναμία της κυβερνητικής στρατηγικής του «αμοιβαία επωφελούς συμβιβασμού», είναι η αντιμετώπιση της διεθνούς πολιτικής με ηθικούς όρους, στα πλαίσια της οποίας οι δανειστές βαφτίζονται «φίλοι» και «εταίροι»,  και αγνοείται η απλή αλήθεια ότι  μια σχέση εξάρτησης όπως αυτή μεταξύ δανειστή-δανειζομένου είναι σχέση μηδενικού αθροίσματος, όπου τα κέρδη του ενός είναι απώλειες για τον άλλο, αποκλείοντας «αμοιβαία επωφελείς» λύσεις, και επιβάλλοντας τη ρήξη και την αποδέσμευση του δανειζομένου, όταν οι όροι του δανεισμού καταλήγουν στην εξαθλίωση και τη διαιώνιση της εξάρτησης του τελευταίου.
Όσον αφορά τώρα στο δεύτερο επιχείρημα στο οποίο στηρίζει η κυβέρνηση τον «έντιμο συμβιβασμό» που διατείνεται ότι πέτυχε, δηλαδή την ανάγκη παραμονής στην ευρωζώνη, είναι μια εκτίμηση που αντιβαίνει κατ’ αρχάς τη βασική θέση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ το 2013, που συνοψίζεται στη φράση «καμία θυσία για το ευρώ», και τονίζει εμμέσως ότι μόνος γνώμονας της αριστερής διακυβέρνησης είναι η αξιοπρέπεια και η ευημερία του λαού, ό, τι κι αν αυτή απαιτήσει στο επίπεδο των σχέσεων με την ΕΕ και την ευρωζώνη. Η εμμονή λοιπόν στην πάση θυσία παραμονή στο ευρώ, πέρα του ότι ακυρώνει μια επίσημη και ψηφισμένη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που θέτει, εσωκομματικά και ευρύτερα, ζήτημα δημοκρατίας, ουσιαστικά εγκλωβίζει την κυβέρνηση στο νεοφιλελεύθερο και κοινωνιοκτόνο  πλαίσιο του Μάαστριχτ, οι δεσμεύσεις και οι μηχανισμοί του οποίου συνετέλεσαν καίρια στην κρίση της ευρωζώνης. Η κρίση αυτή συνοψίζεται στην  δημιουργία των εμπορικών κι ανταγωνιστικών πλεονασμάτων των χωρών του ευρωπαϊκού κέντρου, κυρίως της Γερμανίας, τα οποία τροφοδοτήθηκαν την  περίοδο του ευρώ από αντίστοιχα δημοσιονομικά, εμπορικά κι ανταγωνιστικά ελλείμματα των χωρών της περιφέρειας. Η δομική αυτή ανισορροπία είναι που προκάλεσε την κρίση χρέους των τελευταίων, η οποία για προφανείς λόγους αντιμετωπίστηκε από την ευρωπαϊκή οικονομικοπολιτική ελίτ ως κρίση δανεισμού. Ο μηχανισμός του ευρώ επίσης ήταν αυτός που επέτρεψε στην ελίτ αυτή να αποκρύψει την αλήθεια και να επιβάλλει άγρια λιτότητα κι εσωτερική υποτίμηση στους λαούς της περιφέρειας, ώστε να διασφαλίσει και να αυξήσει τα συσσωρευθέντα  κέρδη και πλεονάσματα. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η λιτότητα δεν είναι παρά το σύμπτωμα της συστημικής λειτουργίας της ευρωζώνης και των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών που αντανακλά. Συνεπώς, καμία ουσιαστική άρση της λιτότητας, διαγραφή χρέους, παραγωγική ανασυγκρότηση και αναδιανομή πλούτου υπέρ του κόσμου της εργασίας, προτάγματα με βάση τα οποία εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς έτοιμο εναλλακτικό σχέδιο ρήξης και αποδέσμευσης από την ευρωζώνη. Ριζοσπαστικοί στόχοι όπως οι παραπάνω με σαφές ταξικό πρόσημο, είναι καταδικασμένοι να μένουν απλές δηλώσεις χωρίς αντίκρισμα, όσο η απέναντι πλευρά μονοπωλεί τα θεσμικά κι οικονομικά εργαλεία που απαιτούνται για την υλοποίησή τους(νομισματική, δημοσιονομική και βιομηχανική πολιτική). Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δέσμια μιας υπεραισιόδοξης αντίληψης για το ρόλο του πολιτικού κλίματος και της λαϊκής κινητοποίησης στις περαιτέρω εξελίξεις, επικεντρώνεται στο εποικοδόμημα, κι αγνοεί τους περιορισμούς που θέτουν οι οικονομικές δομές στις επιδιώξεις της. Αυτή η ψευδαίσθηση, μεταφέρθηκε, έστω και καλοπροαίρετα, σε ένα σημαντικό τμήμα της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, και δικαιολόγησε την δογματική θέση της πάση θυσία παραμονής στο ευρώ, η οποία επιβάλλει στην κυβέρνηση τις παραχωρήσεις και τις εκπτώσεις που περιέχονται στη «συμφωνία-γέφυρα». Ωστόσο, οι μαζικές κινητοποιήσεις υποστήριξης στην διαπραγματευτική προσπάθεια της κυβέρνησης και η  αποδοχή της από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, υποδεικνύει γι ακόμη μια φορά  ότι οι πολίτες είναι πιο ώριμοι κι έτοιμοι για τη ρήξη από οποτεδήποτε στα προηγούμενα χρόνια, σε σχέση με την ηγεσία της χώρας, κι αυτή η διαθεσιμότητα μπορεί πάντοτε να αποτελέσει εχέγγυο και καταλύτη για την ώθηση της κυβέρνησης σε πιο επιθετική-διεκδικητική στρατηγική και την απαλλαγή από συμβιβαστικές αυταπάτες.
Συμπερασματικά, τα δεδομένα που προκύπτουν ως τώρα από τη συμφωνία των Βρυξελλών, υπαγορεύουν, όπως προαναφέρθηκε, μια στάση «κριτικής αναμονής», μακριά τόσο από την αφελή θριαμβολογία περί «σημαντικής νίκης», όσο κι από την καταστροφολογική απαισιοδοξία και τους αφορισμούς περί επικύρωσης του μνημονιακού καθεστώτος και «αριστερής παρένθεσης». Επιβάλλεται η αναμονή και η λαϊκή πίεση για την άμεση νομοθέτηση του τμήματος εκείνου του προγράμματος της ΔΕΘ που συμπεριλαμβάνεται στη συμφωνία κι αφορά κυρίως τις παρεμβάσεις για την άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Στα πλαίσια αυτά, μπορούμε να περιμένουμε οριακές βελτιώσεις στην οικονομική κατάσταση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και θεσμικές πρωτοβουλίες για την ριζική αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής. Αν αυτά υλοποιηθούν γρήγορα κι αποφασιστικά θα εξοικονομηθούν σημαντικοί πόροι για την ανακούφιση των θυμάτων της κρίσης. Είναι λοιπόν πρόωρο να μιλάμε για ολική «κωλοτούμπα» και συνέχιση του μνημονίου λιτότητας ως έχει. Από την άλλη πλευρά, σίγουρα δεν πρόκειται για νίκη της Αριστεράς ούτε για οριστική  άρση της λιτότητας, αλλά μάλλον για μια πρώτη ήττα, αφού οι εξαγγελίες της κυβέρνησης με οικονομικό κόστος και η  κευνσιανού χαρακτήρα αναδιανομή υπέρ των ασθενέστερων, περιορίζεται δραστικά, υποτασσόμενη στα νεοφιλελεύθερα θέσφατα της εξυπηρέτησης του συνόλου του χρέους, των πλεονασμάτων και της «δημοσιονομικής σταθερότητας», χάνοντας έτσι μεγάλο μέρος της δυναμικής της, συμβολικά και ουσιαστικά. Ωστόσο, αυτή η ήττα δεν προδιαγράφει την έκβαση του πολέμου υπέρ ή κατά των λαϊκών συμφερόντων. Είναι μάλιστα χρήσιμη, καθώς αποκαλύπτει τις αντιφάσεις και τα όρια του «έντιμου συμβιβασμού» εντός ευρώ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιμείνει στις συνεχείς υπαναχωρήσεις και αναβολές που απαιτεί ο συμβιβασμός από μειονεκτική θέση, θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια σε  στρατηγικό πολιτικό κι οικονομικό αδιέξοδο, το οποίο νομίζω πως περιέγραψα επαρκώς στο παρόν κείμενο. Καθήκον λοιπόν των αριστερών δυνάμεων εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ είναι να αντλήσουν τα σωστά συμπεράσματα από αυτή την ήττα, να επεξεργαστούν τάχιστα ένα ολοκληρωμένο αντικαπιταλιστικό σχέδιο ρήξης με τους ευρωενωσιακούς θεσμούς και κανόνες, να στηρίξουν τις όποιες πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την κατεύθυνση(π.χ τη συγκρότηση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους που προανήγγειλε η Ζ. Κωνσταντοπούλου), και τέλος, να αγωνιστούν ενωμένες για την υλοποίηση του εν λόγω εναλλακτικού σχεδίου, αν το επιβάλλουν οι συνθήκες.


Ραφαήλ Παπαδόπουλος

Beethoven: Piano Concerto nº 5 "Emperor" Op. 73 - Daniele & Maurizio Pollini - Sinfónica de Galicia (youtube, 21 Ιαν 2015)

.........................................................

Beethoven: Piano Concerto nº 5 "Emperor" Op. 73 - Daniele & Maurizio Pollini - Sinfónica de Galicia 

 Δημοσιεύτηκε στις 21 Ιαν 2015

Ludwig van Beethoven: Concierto para piano y orquesta nº 5, en mi bemol mayor, op. 73, "Emperador"
Allegro (0:35)
Adagio un poco mosso (21:00)
Rondo. Allegro (28:53)



Orquesta Sinfónica de Galicia
Daniele Pollini, director
Mauriz
io Pollini, piano


Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

"Αφιέρωμα" ποίημα του Τάσου Ρούσσου (1934 - 2015)

.......................................................


 



 Τάσος Ρούσσος
(1934 - 2015)







Αφιέρωμα

Μεγάλα μυθικά πουλιά,
Ελύτη, Εγγονόπουλε, Εμπειρίκο,
φτερούγες απέραντες
πάνω από τις σπάνιες χλωρίδες
στα παράξενα τοπία του ιώδους
με τους κατακίτρινους ήλιους-μαργαρίτες
με τα μικρά γυμνόποδα όντα
μισά άνθρωποι, μισά ξωτικά
και τα θαλάσσια
κήτη.
Εκεί στην άγρια βλάστηση
των κόκκινων ήχων
με λέξεις εξαφτέρουγα
κλουβιά μουσικά για τα ένστικτα που ξελύθηκαν
κι ανεβαίνουν στο γαλανό σεντόνι
ή χωνεύοντας στο λιωμένο χαλκό
δυτικά.

Μεγάλα πουλιά,
ανοίγοντας τα βουερά περάσματα του αγέρα,
ελευθερώνοντας καταρράχτες ασπέδιστους
απλώνοντας το μαντίλι των λουλουδιών
τα κοπάδια των πολυκέφαλων στίχων
μέσα στους υδράργυρους του χειμώνα
καθώς χιονίζει
το σιωπηλό της σμάλτο η σελήνη.


                                                   ΤΑΣΟΣ ΡΟΥΣΣΟΣ

Ο ξεναγός και η νύχτα, 1981



Από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ" (17/10/2013)
με ανθολόγο του Οκτωβρίου του 2013 τον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

"Εις Φραγκίσκα Φράιζερ" / Επίγραμμα ποίημα του Διονυσίου Σολωμού (1798 - 1857 ("ΑΥΓΗ", 21/2/2015)

....................................................


  
Διονύσιος Σολωμός 

(1798 - 1857)







 



Εις Φραγκίσκα Φράιζερ 

               Επίγραμμα





Μικρὸς προφήτης ἔρριξε σὲ κορασιὰ τὰ μάτια,
καὶ τοὺς κρυφούς του λογισμοὺς χαρὰ γιομάτους εἶπε:
«Κι ἂν γιὰ τὰ μάτια σου, Καλή, κι ἂν γιὰ τὴν κεφαλή σου,
κρίνους ὁ λίθος ἔβγανε, χρυσὸ στεφάνι ὁ ἥλιος,
δῶρο δὲν ἔχουνε γιὰ Σὲ καὶ γιὰ τὸ μέσα πλοῦτος.
Ὄμορφος κόσμος, ἠθικός, ἀγγελικὰ πλασμένος!"

                                                     ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

 από τη συγκεντρωτική έκδοση Διονυσίου Σολωμού Άπαντα,
Τόμος Α', Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος 2006

Από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ" (21/2/2015)
με ανθολόγο του Φεβρουαρίου του 2015 τον ΑΝΤΩΝΗ ΨΑΛΤΗ
         

Λόγος περί αριστείας... (www.facebook.sofia lampiki, 15/2/2015)

........................................................

                 Λόγος περί αριστείας...




 Αυτό νομίζει η φίλη Sofia Lampiki, αυτό νομίζω κι εγώ. Κι αυτό νομίζω ότι πρέπει να το καταλάβουν τα παιδιά και πρώτα απ' όλους οι οικογένειές τους! Και πριν απ' αυτούς οι πολιτικοί, και δη της αριστερής κυβέρνησης για να κατορθώσουν να τους πείσουν...



"Επειδή πολλή κουβέντα γίνεται για την Αριστεία στα σχολεία.
Αριστεία δεν είναι τα 20άρια, δεν είναι η παπαγαλία, οι συνεχείς εξετάσεις, δεν είναι η αποστειρωμένη αποθήκευση νεκρών γνώσεων στο κεφάλι ενός στρεσαρισμένου παιδιού που κάνει αγώνα δρόμου.
Αριστεία δεν είναι να τελειώνεις το σχολείο για να μετακομίσεις σε μια εταιρεία με μεγάλο μισθό και benefits.
Αριστεία είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, ενταγμένος απόλυτα στην ανθρώπινη κοινωνία, συμφιλιωμένος με την ανθρώπινη φύση του και την ένταξη του στον πλανήτη, αυτός που μπορεί να συνεχίζει να αυτομορφώνεται διαρκώς, αυτός που διαπνέεται από κουλτούρα ζωής, μυαλό και συναίσθημα σε ικανές ποσότητες, αυτός που να μπορεί να κάνει λογικούς συλλογισμούς αλλά και συναισθηματικά άλματα.
Αυτός που οι γνώσεις του είναι η βάση ενός οικοδομήματος που ποτέ δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί όσους ορόφους και να προσθέσει, και που το ξέρει αυτό..."

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

"Η επιτυχία της κυβέρνησης" γράφει ο Απόστολος Διαμαντής (www.protagon.gr, 23/2/2015)

..........................................................

  
"Η επιτυχία της κυβέρνησης"

γράφει ο Απόστολος Διαμαντής 

(www.protagon.gr, 23/2/2015)




Οι πολιτικές επιπτώσεις της ενδιάμεσης συμφωνίας στο Eurogroup θα είναι σύντομα ορατές και θα είναι σοβαρές. Η κυβέρνηση δέχθηκε μεν την πρόσκαιρη παράταση του τρέχοντος προγράμματος, πλην όμως πέτυχε την ουσιώδη αλλαγή των όρων του.
Τα μέτρα που θα θεωρούνται προαπαιτούμενα στην αξιολόγηση δεν θα υποβάλλονται στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά θα υποβάλλονται από την ίδια στους εταίρους και επ’ αυτών θα προκύπτει η συμφωνία. Πρόκειται για την πιο ουσιώδη αλλαγή, για την πραγματική επιτυχία της διαπραγμάτευσης, που για πρώτη φορά έκανε η Ελλάδα. Το πραγματικό πρόβλημα της μνημονιακής περιόδου δεν ήταν τόσο τα μέτρα, τα οποία ούτως ή άλλως ήταν αναγκαία σε κάποιον βαθμό ενόψει της πτώχευσης, αλλά το γεγονός ότι η ελληνική πολιτική τάξη, δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εκχώρησαν στους δανειστές την πλήρη πολιτική εξουσία. Μετατράπηκαν δηλαδή από πολιτική τάξη σε ιμάντες μεταβίβασης εντολών, από τους δανειστές προς το ελληνικό κοινοβούλιο. Τα μνημόνια που έφερνε προς ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση δεν είχαν καν αναγνωστεί από τους βουλευτές, σύμφωνα με τις δικές τους παραδοχές και ψηφίζονταν νύχτα, μέσα σε ασφυκτικές προθεσμίες.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν έκαναν αυτήν την πολιτική παραχώρηση επειδή ήταν προδοτικές ή μειωμένης εθνικής ευθύνης. Το έκαναν επειδή απλώς δεν ήταν σε θέση πολιτικά να σηκώσουν στις πλάτες τους παρόμοια μέτρα μείωσης του εισοδήματος και απολύσεων, χωρίς ταυτόχρονα να συγκρουστούν με το σύστημα διαπλοκής ή με τα κοινωνικά στρώματα που τους στήριζαν. Έπρεπε να μεταφερθεί αυτό το βάρος στους δανειστές, οι οποίοι υποτίθεται επέβαλαν σε μια χρεοκοπημένη χώρα τους όρους τους. Και το πολιτικό προσωπικό δεν μπορούσε υποτίθεται να αντιδράσει, διότι η χώρα κινδύνευε με έξοδο από το ευρώ.
Τα δύο κόμματα ήλπιζαν έτσι πως με το τρικ της μετάθεσης των ευθυνών θα εξασφάλιζαν την αναπαραγωγή του προσωπικού τους και της κυριαρχίας τους. Πλην όμως οι τρομακτικές κοινωνικές συνέπειες της εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων ξεπέρασαν κάθε πρόβλεψη και οδήγησαν αυτά τα κόμματα σε πολιτική κατάρρευση και τον Συριζα στην εξουσία. Το πρώτο και ουσιώδες αίτημα ήταν να σχηματιστεί μια κυβέρνηση που δεν θα δέχεται απλώς εντολές, αλλά που θα κυβερνά, υπό το πλαίσιο βεβαίως της ΕΕ και των ελέγχων της, πόσο μάλλον που η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς αποκλεισμού από τις διεθνείς αγορές και υπό την απειλή εξόδου από το ευρώ.
Η σημαντικότερη δηλαδή επιτυχία της νέας κυβέρνησης είναι ότι απαίτησε την επαναφορά της εσωτερικής έννομης τάξης και έδωσε τέλος στην ταπεινωτική για την Ελλάδα διαδικασία σύνταξης νόμων και ασφυκτικού ελέγχου και της καθημερινής ακόμα πρακτικής των υπουργείων. Τα διάσημα σούρτα-φέρτα της τρόικας στα υπουργεία εξευτέλισαν την ελληνική πολιτική τάξη, μετέτρεψαν τους υπουργούς σε υπαλλήλους και το κοινοβούλιο σε φωτοτυπικό μηχάνημα. Η κατάρρευση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας και ο εξευτελισμός της πολιτικής τάξης από τους δανειστές ήταν και ο πραγματικός λόγος της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Η νέα κυβέρνηση επομένως έλυσε αυτό το μείζον ζήτημα, το οποίο είναι προϋπόθεση για όλα τα υπόλοιπα.

Τι πέτυχε η κυβέρνηση με την ενδιάμεση συμφωνία; Την απόσυρση του υποχρεωτικού στόχου για πλεονάσματα 3-4,5%, την απόσυρση των απαιτήσεων για μείωση μισθών και συντάξεων, για χιλιάδες επιπλέον απολύσεις στο δημόσιο, για αύξηση του ΦΠΑ και οριζόντια φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας. Όλα αυτά αποσύρθηκαν. Αντ’ αυτών η κυβέρνηση υποχρεώνεται να προσκομίσει κατάλογο νέων μέτρων, που θα αντικαθιστούν τα εξοντωτικά για τη μεσαία και κατώτερη κοινωνική τάξη μέτρα. Γίνεται σαφές πως τα νέα αυτά μέτρα της κυβέρνησης θα στραφούν εναντίον της διαπλοκής κράτους και κεφαλαίου στην Ελλάδα, θα είναι μέτρα μετατόπισης του φορολογικού βάρους, μέτρα δηλαδή εξυγίανσης του κράτους και της αγοράς.
Στο διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι τον Ιούνιο, η κυβέρνηση έχει τον απαραίτητο χρόνο να σταθεροποιήσει την πολιτική της θέση εσωτερικά, καθώς απέναντι στον Σαμαρά θα κραδαίνει το email Χαρδούβελη και απέναντι στην αριστερή πλατφόρμα θα κραδαίνει τα κλειστά ΑΤΜ.
Οι εξελίξεις είναι σαφές ότι τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια του Σαμαρά και οδηγούν σε άμεση αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ, καθώς δεν θα είναι σε θέση πλέον να σταθεί μέσα στη Βουλή μια ηγεσία, που λίγο πριν φύγει ήταν έτοιμη να περικόψει εκ νέου συντάξεις, να απολύσει εκ νέου χιλιάδες υπαλλήλους και να βάλει και νέους οριζόντιους φόρους σε πρόσωπα και επιχειρήσεις.
Ως εκ τούτου, η ΝΔ αναζητά επειγόντως νέα ηγεσία, που δεν θα έχει τα βάρη της προηγούμενης.


Ο Απόστολος Διαμαντής είναι πανεπιστημιακός και συγγραφέας.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

"Η Καντίτσα δεν μένει πια εδώ" γράφει η ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ ("Καθημερινή", 19.02.2015)

...................................................


Η Καντίτσα δεν μένει πια εδώ

γράφει η ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
Η Καντίτσα Σάνκο τον Ιούλιο του 2008, όταν σε ηλικία 23 χρονών είχε συνοδεύσει τον Αλέξη Τσίπρα στη Γιορτή της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο. Σήμερα στο Λονδίνο με τον άντρα και την κόρη της.



Καθώς μιλούσαμε στο τηλέφωνο, η Καντίτσα χρειάστηκε να διακόψει δυο-τρεις φορές για να τσεκάρει τη μικρή της. «Κοιμήσου, αγάπη μου», την άκουγα από το ακουστικό να λέει στα ελληνικά στην ενάμισι έτους κόρη της. Στα ελληνικά κάναμε και την κουβέντα μεταξύ μας (κι ας κατάγεται από τη Σιέρα Λεόνε και ας ζει τα τελευταία πέντε χρόνια στο Λονδίνο), όμως ήταν όταν απευθύνθηκε στο παιδί στη γλώσσα μας που όλο αυτό που συζητούσαμε πήρε σάρκα και οστά: πρέπει να είναι φοβερό να αγαπάς τόσο μια χώρα και να σε διώχνει.
Η Καντίτσα Σάνκο είναι η όμορφη Αφρικανή που τον Ιούλιο του 2008 είχε συνοδεύσει τον Αλέξη Τσίπρα στη γιορτή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο. Ηταν τότε 23 ετών και η ζωή της συμπύκνωνε το δράμα χιλιάδων παιδιών μεταναστών που, ενώ γεννιούνται, σπουδάζουν, εργάζονται στην Ελλάδα, παραμένουν για το κράτος ξένο σώμα. Δυστυχώς, η συμβολική εκείνη κίνηση του τότε νέου προέδρου του Συνασπισμού δεν είχε αποτέλεσμα ούτε για την ίδια. Η Καντίτσα έφυγε οριστικά από την Ελλάδα το 2010. «Δεν μπορούσα άλλο την αβεβαιότητα, το τρέξιμο για χαρτιά κάθε χρόνο», λέει στην «Κ».
Πρωτοήρθε στην Ελλάδα από τη Σιέρα Λεόνε στα 11 της. Οι γονείς της βρίσκονταν ήδη 10 χρόνια στη χώρα μας. Αμέσως γράφτηκε στο διαπολιτισμικό σχολείο, το οποίο θυμάται με νοσταλγία. «Ηταν πάρα πολύ ωραία, οι δάσκαλοι εξαιρετικοί. Γενικά η πρώτη εντύπωση από τη χώρα ήταν η καλύτερη, οι άνθρωποι ευγενείς, συμπαθητικοί». Στο Λύκειο εγγράφηκε σε κανονικό σχολείο προκειμένου να δώσει πανελλήνιες – ο στόχος της ήταν η Νοσηλευτική της Αθήνας. Τελικά δεν έγραψε όσο καλά χρειαζόταν, οπότε στα 18 της γράφτηκε σε ΤΕΕ. Τότε όμως χρειάστηκε να βγάλει δική της άδεια παραμονής. «Ηταν πολύ δύσκολο. Δεν αναγνώριζαν το σχολείο, μου ζητούσαν ένσημα». Ευτυχώς κάποιος της πρόσφερε δουλειά σε ένα κομμωτήριο. «Εργαζόμουν και μου κολλούσε ένσημα ώστε να έχω τα χαρτιά μου». Αργότερα η Καντίτσα έφυγε για λίγους μήνες στην Αμερική σε ιεραποστολική αποστολή.
«Στο μεσοδιάστημα έληξε η άδειά μου οπότε για να επιστρέψω έπρεπε να πάρω βίζα από την ελληνική πρεσβεία στις ΗΠΑ. Οταν γύρισα, μου είπαν ότι θα με απελάσουν γιατί δεν έχω χαρτιά». Εντελώς τυχαία τότε ο σύνδεσμος Αφρικανών Γυναικών πρότεινε εκείνη να συνοδεύσει τον κ. Τσίπρα στο Προεδρικό Μέγαρο. «Λίγο αργότερα μου είπαν ότι θα μου βγάλουν χαρτιά, αλλά θα πρέπει να κάνω από το μηδέν όλη τη διαδικασία, ότι είχαν ακυρωθεί όλα τα χρόνια που είχα ζήσει εδώ. Στην ουσία ότι όλη η γνώση που είχα λάβει από το ελληνικό σχολείο, το απολυτήριό μου, ήταν άκυρα». Εκανε ό,τι χρειαζόταν. «Πράγματι τους έφερα ένα σωρό χαρτιά, αλλά και πάλι δεν σήμαινε κάτι ότι σπούδαζα (σ.σ.: εξαιτίας του ιεραποστολικού έργου είχε λάβει υποτροφία για σπουδές στο Ελληνοαμερικανικό Κολέγιο). Επρεπε να βρω κάποιον να υπογράψει ότι δουλεύω γι’ αυτόν. Την ίδια διαδικασία έπρεπε να κάνω κάθε χρόνο. Κάθε χρόνο που σπούδαζα ένιωθα αναγκασμένη να λέω ψέματα. Ηταν τρελό ότι έπρεπε να κάνω παράνομα πράγματα για να νομιμοποιηθώ».
Η ιστορία θα συνεχιζόταν έτσι αέναα εάν δεν γνώριζε τον σημερινό της σύζυγο, που είναι Αγγλος. «Ηρθα στο Λονδίνο και μου δώσανε αρχικά βίζα για δύο χρόνια και μετά άδεια παραμονής με αόριστη διαμονή. Αναγκάστηκα να αφήσω την υποτροφία μου στην Ελλάδα, αλλά είχα ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ». Εκεί επιτέλους ανέπνευσε. «Είναι πολύ διαφορετικά. Εάν είσαι έντιμος άνθρωπος μπορείς να ζήσεις έντιμη ζωή. Μπορώ να φύγω από το σπίτι μου χωρίς ταυτότητα, χωρίς τον φόβο ότι θα με σταματήσουν. Είχα φίλους στην Ελλάδα που, ενώ είχαν γεννηθεί εκεί, είχαν μεγαλώσει εκεί και μιλούσαν ελληνικά χωρίς την ελάχιστη προφορά, κατέληγαν στο τμήμα σε κάθε επιχείρησησκούπα». Ο νόμος Ραγκούση για την ιθαγένεια είχε κάνει την κοινότητα να αναθαρρήσει, αλλά γρήγορα ο νόμος πάγωσε. «Νιώσαμε ότι παίζανε μαζί μας. Κι εδώ (σ.σ.: στην Αγγλία) είναι αυστηροί οι νόμοι, αλλά τουλάχιστον ισχύουν και ξέρεις ότι μπορείς να βασιστείς. Στην Ελλάδα πήγαινες στον δήμο και δεν ήξεραν τι ισχύει. Ο καθένας σου ζητούσε ό,τι χαρτί ήθελε. Τους τα πήγαινες, τα έχαναν και σε έκαναν να τα ξαναβρείς».
Η Καντίτσα τώρα παρακολουθεί από μακριά, αλλά πολύ στενά, τις εξελίξεις στη χώρα μας – εδώ άλλωστε συνεχίζουν να ζουν οι δικοί της, τους οποίους επισκέπτεται κάθε χρόνο. «Την τελευταία φορά που ήρθα οι άνθρωποι μου φάνηκαν πιο σκληροί, πιο μοχθηροί. Δεν τους κατηγορώ. Αλλάζει η κατάσταση τους ανθρώπους». Αν εύχεται κάτι είναι να μπορούν τα παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί εδώ να νομιμοποιηθούν. «Να μπορούν να γυρίζουν. Γιατί ξέρω ότι όποιος φεύγει από την Ελλάδα δεν φεύγει για πάντα».

Γιάννης Ιωάννου Χ 5 = κλαυσίγελως πριν την πτώση;...

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Πολιτισμός και Αλληλεγγύη στο Χαλάνδρι - Μέρος Β'. / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ, ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥ ΕΠΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ



......................................................
  
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ, ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥ ΕΠΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ, ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΓΙΟΥΡΓΟ*

 
Εδώ η κ. Έλενα Χριστούλη (αριστερά) με τον "συνάδελφό" της αντιδήμαρχο πολιτισμού στο δήμο Χαλανδρίου κ. Σέργιο Γκάκα

 ……………………………………………………
 *Σημ.: Η συνέντευξη δόθηκε στον Μανώλη Γιούργο για να δημοσιευθεί στην εφημερίδα "ΕΠΟΧΗ" / Μέχρι τη στιγμή αυτή δεν έχει δημοσιευθεί...


Μ.Γ.:  Είδα την ανάρτησή σας στο φβ, την εξαγγελία του  Κοινωνικού Ιατρείου, και το σχόλιο που τη συνόδευε, ότι εν πάση περιπτώσει παρότι επίκειται κυβερνητική αλλαγή, εμείς προχωράμε στην ίδρυση Κ.Ι. και την οργάνωσή του. Αυτό ήταν και η αφορμή να έρθω σε σας και να ζητήσω να τα πούμε και σε σχέση με το τρίμηνο, πόσο  είσαστε, από τότε που αναλάβατε, αλλά και σε σχέση με την προοπτική που ανοίγεται πλέον από δω και πέρα. Λοιπόν: η εξαγγελία Κ.Ι. και η σχέση αυτής της εξαγγελίας με την κυβερνητική αλλαγή που επίκειται.

Ε.Χ.: Γιατί η ανθρωπιστική  κρίση αποκλείεται να μπορέσει να αντιμετωπιστεί, έτσι κι αλλιώς, την άλλη μέρα. Εκ των πραγμάτων. Με όλη την καλή διάθεση και την πολιτική βούληση που θα έχει ο Συριζα, και την έχει. Με όλες τις διαδικασίες να τις βάλεις να τρέχουνε, για να το λύσεις το θέμα, δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσεις τον επόμενο μήνα, τον παρεπόμενο μήνα, γιατί το πλαίσιο το νομικό είναι τέτοιο που οι αλλαγές των νόμων θέλουν πολύ χρόνο μέχρι να περάσουνε απ’ τη Βουλή κι από τα διάφορα όργανα που χρειάζεται, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι που υποφέρουνε θα βρίσκονται στην ίδια θέση. Κάποιος λοιπόν πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό το πράγμα. Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της προοπτικής, θεωρούμε ότι η αυτό-οργάνωση της κοινωνίας σήμερα είναι πραγματικά ο δρόμος για να κάνει ένα βήμα παραπέρα η κυβέρνηση της Αριστεράς.  Για μας… Δηλαδή τι σημαίνει αυτό… Στόχος είναι τα Κ.Ι να κλείσουν. Να μην υπάρχουν Κ.Ι. Είναι παράλογο να υπάρχουν τα Κ.Ι. Η υγεία είναι ένα αγαθό που το δικαιούται ο κάθε πολίτης  και πρέπει να είναι δημόσια. Όμως,  μέχρι να προσλάβεις ανθρώπους, μέχρι να στελεχώσεις τη διαλυμένη Υγεία, μέχρι να λύσεις τα προβλήματα των φαρμάκων, μιλάμε για νομοθεσίες επί νομοθεσιών, θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε από τα κάτω. Έτσι θεωρήσαμε ότι μπορούμε να ξεκινήσουμε, μπορούμε  να βοηθήσουμε άμεσα σ’  αυτόν τον τομέα κι ελπίζουμε να είναι πολύ γρήγορος ο Σύριζα!   Να αντιδράσει γρήγορα, να πάψουμε κι εμείς να δουλεύουμε σε 10 δουλειές, γιατί είναι πάρα  πολύ μεγάλη και δύσκολη αυτή η διαδικασία, απαιτεί χρόνο, εγρήγορση, το πρόβλημα είναι τεράστιο. Τα προβλήματα είναι πολλά, γιατί δεν είναι μόνο οι άνεργοι. Φανταστείτε τι πρόβλημα έχουν οι νέοι άνθρωποι. Δεν έχουν ούτε δουλειά. Έχουν τελειώσει τα πανεπιστήμια και δεν έχουν ασφάλιση. Κι εντάξει, τώρα πάρθηκε μια απόφαση που μπορούνε να πηγαίνουν στα νοσοκομεία ή στο ΠΑΙΔΥ, αλλά δεν κάνουν εξετάσεις, κάνουν κάποιες εξετάσεις. Το μεγάλο θέμα είναι οι εξετάσεις. Οπότε εμείς είπαμε να κάνουμε την προσπάθεια, να αντιμετωπίσουμε όσο μπορούμε την ανθρωπιστική κρίση με αυτό-οργάνωση. Υπάρχει μεγάλη διάθεση και διαθεσιμότητα του κόσμου, υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός εθελοντών που θέλει να βοηθήσει σε αυτές τις κατευθύνσεις…

Μ.Γ.: Γιατρών και νοσηλευτών;

Ε.Χ.: Γιατρών , νοσηλευτών… Ξέρετε σ’ αυτή τη φάση δεν είναι το βασικό οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Το βασικό πράγμα σε αυτή τη φάση της δημιουργίας ενός Κ.Ι. είναι οι πολίτες που θα στηρίξουνε  με διάφορους τρόπους τη δομή αυτή. Γιατί; Γιατί οι γιατροί είναι πολύ εύκολο, αν έχεις διαθεσιμότητες. Θα μπουν σε ένα πρόγραμμα, θα δουλεύει κάποιος ένα απόγευμα τη βδομάδα. Ο δερματολόγος  ένα πρωί τη βδομάδα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ποιος θα αντιμετωπίσει τους ασθενείς, θα τους βρει, θα πάρει ένα ιστορικό, θα τους κλείσει ραντεβού, θα βρει τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη,  γιατί και το  να πλησιάσουν οι άνθρωποι, πρέπει να το μάθουνε, ποιος θα επικοινωνήσει  το ίδιο το εγχείρημα; Αυτό είναι η πολλή δουλειά.  Η ομάδα στήριξης του Ι. Προς το παρόν υπάρχει μια πρώτη μαγιά. Εμείς στο Χαλάνδρι έχουμε και τα Δημοτικά Ιατρεία, που είναι κάτι σημαντικό. Δυστυχώς τα Δ.Ι. μέχρι τώρα ήτανε τελείως απαξιωμένα. Είχανε έναν καρδιολόγο επί της ουσίας, οπότε δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Τώρα έχουν εγκριθεί δύο γιατροί ακόμα,  θα εγκριθούν, μάλλον, μας έστειλαν ένα χαρτί  ότι μπορούμε να πάρουμε άλλους δύο γιατρούς, θα επιλέξουμε έναν παιδίατρο κι έναν παθολόγο. Τα Δ.Ι. είναι στην κατηγορία της προληπτικής Ιατρικής, όχι στην Πρωτοβάθμια, εννοείται. Στόχος είναι να στηρίξουμε και το Δ.Ι. με προσλήψεις, κάνουμε συνέχεια αιτήματα, ώστε να προσλάβουμε γιατρούς. Είμαστε σ’  αυτή τη φοβερή φάση αναμονής, πώς θα αντιμετωπίσουμε το θέμα…

Μ.Γ.: Για πάμε στις ΑΧΜ… Ξέρω ότι είσαι απ΄οτους βασικούς υποστηρικτές του θεσμού… Παρακολουθώ την παρουσία σου. Τι ιστορία έχουν αυτές οι αγορές; Βρισκόμαστε σε ποια αγορά;

Ε.Χ.: 19η.

Μ.Γ: Δηλαδή 19 μήνες;

Ε.Χ.: Ναι, ναι.

Μ.Γ.: Δηλαδή πάνω από ενάμιση χρόνο. Πόσοι άνθρωποι κινητοποιούνται για την οργάνωση αυτών των αγορών; Σε όλα τα επίπεδα.

Ε.Χ.: Μπορώ να πω ότι πρέπει να μαστε καμιά πενηνταριά. Οι φωτογραφίες που βγάζουμε συνήθως  μας δείχνουν.

Μ.Γ.: Ανταποκρίνονται δηλαδή στην πραγματικότητα.

Ε.Χ.: Ναι, εκεί γύρω είναι οι άνθρωποι. Ο σκληρός πυρήνας δηλαδή που δουλεύει είναι μικρότερος, αλλά και την ημέρα της διανομής είναι πάρα πολλοί εθελοντές που βοηθάνε, στο μοίρασμα των φυλλαδίων, γιατί εμείς έχουμε φτιάξει αυτό που λέμε τα «πεζοπόρα τάγματα», έτσι τα  λέμε, που είναι μια ομάδα ανθρώπων που βγαίνουνε στις γειτονιές με  το έντυπο και το ρίχνουμε πόρτα – πόρτα κάθε φορά, γύρω στα 10000 κομμάτια δίνουμε κάθε φορά στη γειτονιά που πάμε, κι αυτό γίνεται πόρτα – πόρτα. Οπότε, υπάρχουν πολλές ομάδες που δουλεύουν για αυτό το εγχείρημα. Ξεκίνησε πριν από ενάμιση χρόνο, όπως είπες – μπορεί και δύο να κοντεύουμε, με πολύ λίγους ανθρώπους. Ξεκινήσαμε να συντηρούμε – γιατί απ’  αυτή τη διαδικασία υπάρχει ένα καλάθι αλληλεγγύης, το οποίο μαζεύει τρόφιμα, ο καθένας που ψωνίζει αφήνει τρόφιμα. Σ’ αυτό το καλάθι Αλληλεγγύης λοιπόν κάθε φορα αφήνει κάποιος κάτι για την Αλληλεγγύη.  Ξεκινήσαμε να στηρίζουμε 10 οικογένειες στο Χαλάνδρι που ξέραμε ότι είχα πρόβλημα. Ε, δεν ξέρω πόσες ΄χουμε φτάσει. Μπορεί να είναι 150, μπορεί  και 200, δεν ξέρω αυτή τη στιγμή, γιατί δεν είμαι στο κομμάτι αυτό, το τελικό.  Είναι τρομερό, συνέχεια ζητάει ο κόσμος τρόφιμα, συνέχεια, αλλά έχει ενδιαφέρον και η ανταπόκριση  των πολιτών που έρχονται σε αυτή τη δομή. Περνάνε κάθε φορά από δύο έως τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Κάθε διανομή. Την προηγούμενη που ήταν η μεγαλύτερη που είχαμε κάνει είχε κοντά στα 3000 άτομα, υπολογίσαμε ότι  περάσανε. Δηλαδή έχεις 1000- 1200 παραγγελίες επί δύο που έρχονται. Άρα.  2500. Κι έρχονται κι άλλοι που δεν έχουν κάνει παραγγελίες.  Για να δούνε, μήπως έχει κάτι να ψωνίσουνε.

Μ.Γ.: -Το ξέρω, κι απ’  τις άλλες Αγορές.

Ε.Χ.: Μαζί μ’  αυτό κάνουνε και πολιτιστικές δράσεις, θέατρο για παιδιά, μουσική. Είναι μια γιορτή για μας αυτό πάντα. Μια γιορτή Αλληλεγγύης. Μαζεύουμε και ρούχα. Τώρα το χουμε σταματήσει λίγο, γιατί ήτανε πάρα πολλή δουλειά, γιατί κάναμε και τη διαλογή, ανά ηλικίες, πηγαίναμε όπου χρειαζόντουσαν τα ρούχα, συνεργαζόμαστε με την Αλληλεγγύη γι όλους, κι έχουμε κάνει πάρα πολλές διανομές, και βέβαια στην πόλη, όποιος θέλει και χρειάζεται ρούχα, εννοείται ότι διαθέτουμε…

Μ.Γ.: Α, υπάρχει εδώ στο Δήμο συγκεκριμένο τμήμα..

Ε.Χ.: Όχι στο Δήμο. Αυτό το κάνουμε με το Μαζί να τα φάμε, με αυτή τη δομή αλληλεγγύης, μας παραχωρεί το Στέκι η Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου, η Δημοτική παράταξη.  Και πάμε στη Δημοτική παράταξη και κάνουμε τη δουλειά. Δεν έχουμε ένα χώρο συγκεκριμένο.  Δεν είναι χώρος του Δήμου, είναι της Δημοτικής παράταξης. Είναι το Κέντρο Διαλόγου, που είναι στην ταβέρνα (….).  Εκεί γίνεται καιη διανομή και η εκκαθάριση. Μαζεύουμε φάρμακα…. Συντηρούμε, στέλνουμε σε διάφορα Κ.Ι. φάρμα. Τώρα στους καρκινοπαθείς δώσαμε κάτι.

Μ.Γ.: Υπάρχει κάποιο άλλο πρόγραμμα Αλληλεγγύης, σε σχέση με άλλες κοινωνικές κατηγορίες;

Ε.Χ.: Τα παιδιά έτσι κι αλλιώς προηγούνται σε οποιαδήποτε δράση, ακόμα και στη διανομή τροφίμων που κάνουμε. Στις οικογένειες προηγούνται πάντα οι οικογένειες που έχουν παιδιά.  Και φροντίζουμε να είναι πάντα τα καλάθια (…) Τώρα αυτό που συμβαίνει…, Υπάρχει ενισχυτική διδασκαλία στο Δήμο. Είναι μια αυτόνομη ομάδα. Λέγεται «Γονείς με τα παιδιά», η οποία κάνει μαθήματα σε παιδιά που έχουνε δυσκολίες.  Τα μαθήματα γίνονται τα απογεύματα στα σχολεία.  

Μ.Γ: Στη θέση της ενισχυτικής διδασκαλίας;

Ε.Χ.: Αυτό είναι η ενισχυτική διδασκαλία…

Μ.Γ.: Όχι, λέω , υπήρχε από το Υπουργείο και νομίζω  καταργήθηκε.

Ε.Χ: Δεν καταργήθηκε. Υπάρχουν και σχολεία που την κάνουν από μόνα τους. Οι δάσκαλοι του σχολείου . Εδώ θυμάμαι ότι το 2ο Γυμνάσιο έκανε ενισχυτική διδασκαλία μόνο του, οι καθηγητές του. Αλλά,  πέρα από τα σχολείο, υπάρχει και μια ενισχυτική διδασκαλία εθελοντών που κάνουν μαθήματα σε παιδιά.  Στα σχολεία τα απογεύματα. Έχουμε δυο σχολεία στο Χαλάνδρι που γίνονται τα μαθήματα. Απ’  όλα τα σχολεία μπορούν να ρθουνε. Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Συμμετέχουμε επίσης στην καμπάνια για το Κομπάνι. Μαζεύουμε φάρμακα. Βέβαια, ο Δήμος το βασικό που έχει κάνει ως προς την κοινωνική πολιτική, αν μιλήσουμε για το Δήμο, έκανε μια προσπάθεια μείωσης των τελών. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί δεν το ξέρει κι ο κόσμος. Μειώσαμε τα τέλη, μηδενίσαμε τα τέλη σε ευπαθείς ομάδες, που σημαίνει πολύτεκνοι, άνθρωποι με αναπηρίες. Και μειώσαμε τα τέλη κατά 13% σε όλες τις κατοικίες και περίπου 9%, οκτώμισι νομίζω τοις εκατό,  στις μικρές επιχειρήσεις μέχρι 70 τετραγωνικά. Σε μια προσπάθεια να βοηθήσουμε, θα μου πεις δεν είναι μεγάλο. Είναι αυτό που μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή και βάσει αυτού που αφήνει ο νόμος, γιατί δεν μπορείς να μειώσεις στους ανέργους, δεν σου επιτρέπει η αποκεντρωμένη. Ελπίζω να έρθει ο Σύριζα και ν’  αλλάξει λίγο αυτά. Όλοι ελπίζουμε.

Μ.Γ.: Τι νομίζεις για τον Καλλικράτη;

Ε.Χ.: Τραγικός! Έχει φτιαχτεί για να καταργήσει την τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι ένας στραγγαλιστικός νόμος, δεν υπάρχει καμία πρωτοβουλία που να μπορεί να πάρει ο Δήμος, όλα ελέγχονται από την αποκεντρωμένη διοίκηση, αλλά σε βαθμό κακουργήματος. Ο Καλλικράτης είναι απολύτως συγκεντρωτικός σε μία υπηρεσία η οποία δεν είναι αιρετή, εννοείται, είναι διορισμένη υπηρεσία, από τον εκάστοτε υπουργό, μέχρι τώρα ήταν το μακρύ χέρι του Μητσοτάκη, που ουσιαστικά έχει στραγγαλίσει κάθε πρωτοβουλία στους Δήμους, κάθε δυνατότητα να αναπτυχθούν οι τοπικές κοινωνίες, και σε Δήμους που μπορούν πραγματικά να τα βγάλουνε πέρα, έτσι; Φανταστείτε να έχεις   ένα Δήμο που να έχεις τη δυνατότητα να κάνεις πράγματα και να στο απαγορεύουν. Αυτό είναι ο παραλογισμός.  Ζούμε το παράλογο. Να έχεις τη δυνατότητα να έχεις φωτισμό στο Δήμο και να μην μπορείς, γιατί όλο το σύστημα των προμηθειών κα οι εγκρίσεις επί εγκρίσεων όλου αυτού του πλαισίου να φτάνει να είναι εννιά μήνες, δέκα μήνες. Και να μένει ο Δήμος χωρίς φως. Κι εσύ να ΄χεις και τα λεφτά να αγοράσεις…

Μ.Γ.: Αυτή η τακτική, φαντάζομαι των επιτρόπων, είναι επιλεκτική ανάλογα με την πολιτική δύναμη που έχει πάρει το Δήμο; 

Ε.Χ.: Σαφώς. Από τη μέρα που εμείς πήραμε  το Δήμο η Αποκεντρωμένη Διοίκηση έχει κάνει απανωτά χτυπήματα. Κατ’ αρχήν ο Δήμαρχος βρίσκεται στα δικαστήρια, η γνωστή ιστορία,  με τις απολύσεις, με τη μη παράδοση των στοιχείων, με τους Ρομά, αλλά ήτανε μια συνολική πολιτική, με το ΤΑΙΠΕΔ… Αλλά και στον ίδιο τον Καλλικράτη, αν το δεις , το πόσο δύσκολο… Εγώ βλέποντας τους προηγούμενους προϋπολογισμούς, έχω να πω ότι περνάγανε οι προϋπολογισμοί ανέλεκτοι  και εγκρινόντουσαν. Ο δικος μας ο προϋπολογισμός αυτή τη στιγμή περνάει κόσκινο για να ελεγχθεί.  Περιμένουμε. Είμαστε σίγουροι ότι θα περάσει με τη λογική ότι… τον έχουμε δουλέψει πάρα πολύ και είναι στα πλαίσια του νόμου και δεν έχει παραβιάσεις, αλλά είδα των παρελθόντων ετών… Κατ’ εμέ είναι σαφής αυτή η κατάσταση….

Μ.Γ.: Οπότε η γνώμη σου είναι θα πρέπει να καταργηθεί, να αναβαθμιστεί, να αναδιαρθρωθεί;

Ε.Χ.: Εκ θεμελίων αλλαγή αυτό το πράγμα. Δεν ξέρω και πόσο έτοιμοι θα είμαστε γι’  αυτό. Έχει γίνει μια επεξεργασία  απ’  ό,τι γνωρίζω, στο αυτοδιοικητικό τμήμα του Σύριζα. Θα θέλει πάρα πολύ δουλειά. Δεν είναι κάτι απλό.  Θα θέλει μεγάλη συνεργασία όλων των φορέων που εμπλέκονται, να δούμε πώς μπορούμε να αλλάξουμε τη γραφειοκρατία, γιατί το μεγάλο πρόβλημα είναι η γραφειοκρατία, η οποία νομίζω ότι έχει φτιαχτεί ειδικά για να στηρίζι τις πελατειακές σχέσεις, σε όλα τα πράγματα.

Μ.Γ.; Μπαίνω στον πειρασμό να σε ρωτήσω τι γνώμη έχεις για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και των δημοτικών κλπ.

Ε.Χ.: Εγώ είμαι υπέρ της αξιολόγησης, έτσι κι αλλιώς. Πάντα ήμουνα. Τώρα, τα κριτήρια είναι μεγάλη ιστορία. Τι ακριβώς θα αξιολογήσεις. Δεν είμαι ιδικός να απαντήσω. Δε θεωρώ ότι ο καθένας  πρέπει να είναι ανεξέλεγκτος να κάνει ότι θέλει. Γνωρίζουμε τις παθογένειες του Δημοσίου. Έτσι γιατί γνωρίζουμε ότι οι περισσότεροι έχουν μπει με πελατειακές σχέσεις, με ρουσφέτια,  δεν το κρύβει κανείς, ούτε κι αυτοί που μπήκανε. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι κάποιος που έχει μπει μ’  αυτή τη διαδικασία είναι άχρηστος, ανίκανος. Μπορεί να είναι ικανότατος, μπορεί να είναι κι ένας άχρηστος άνθρωπος.  Εντάξει, εγώ δεν πιστεύω ακριβώς και στους άχρηστους ανθρώπους. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν είναι στις κατάλληλες θέσεις και δεν τους εξήγησε κανένας με ποιον τρόπο θα πρέπει να ενταχθούν σε μια παραγωγική διαδικασία. Αυτό είναι το βασικό πράγμα. Το ποιον βάζεις πού, πώς τον βάζεις, με τη κριτήρια τον βάζεις…  Δεν υπάρχει άχρηστος άνθρωπος. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν πάρα πολλά πράγματα,  αν το διαπραγματευτείς μαζί τους. Τώρα πώς θα γίνει αυτή η αξιολόγηση δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει ή έννοια της αξιολόγησης με κριτήριο κάτω απ’  τη βάση και επί της ουσίας απόλυσης.  Και τέλος πάντων σ  αυτή την κοινωνία που είμαστε και που έχουν ήδη προσληφθεί εδώ και είκοσι και δέκα και τριάντα χρόνια αυτοί οι άνθρωποι,  δεν έχουν κάνα νόημα οι απολύσεις. Το νόημα είναι να βάλεις το μηχανισμό να δουλέψει. Το μεγάλο στοίχημα εκεί θα παιχτεί: κατά πόσο θα αλλάξει το εργασιακό πλαίσιο μέσα στις δημόσιες υπηρεσίες. Διότι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι σκίζονται στη δουλειά (…) κι άνθρωποι οι οποίοι είναι στη λούφα, γιατί έτσι μάθανε. Στο χέρι μας είναι  να έχουμε πολιτική βούληση και να γίνει μια συζήτηση με όλους αυτούς τους ανθρώπους, ότι για να αλλάξει οτιδήποτε πρέπει να είναι συμμέτοχοι. Είναι και μια αλλαγή συνείδησης. Το μεγάλο πρόβλημα του Σύριζα εγώ πιστεύω ότι δεν είναι ούτε η διαπραγμάτευση. Είναι η αλλαγή της συνείδησης των ανθρώπων. Αυτό που χτίστηκε 30-40 χρόνια τώρα, δε βαριέσαι, αδερφέ, όσο εγώ έχω καλυμμένη τη θέση μου είμαι μι χαρά. Αυτό αν μπορέσει να αλλάξει μέσα στη δημόσια διοίκηση θα είναι ένα πολύ μεγάλο κέρδος. Θα είναι πολύ αργό και επίπονο. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Όλα τα άλλα, νομίζω, παλεύονται.

Κάτι που ξέχασα να σου πω είναι ότι έτσι κι αλλιώς στον προϋπολογισμό του Δήμου εμείς έχουμε βάλει ένα μεγάλο κονδύλι, 100.000 ευρώ για το κοινωνικό παντοπωλείο, για να βοηθήσουμε το κ,π., και  να υπάρχουνε τρόφιμα για τους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή έχουνε πολύ μεγάλο πρόβλημα.

Μ.Γ.: Από  πότε λειτουργεί το Κ.Π.;

Ε.Χ.: Το Κ.Π. είναι ένα πρόγραμμα ευρωπαϊκό ΕΣΠΑ ευρωπαϊκό που έχουμε. Είναι εδώ κι ένα – ενάμισι χρόνο. Πήρε παράταση και θα κρατήσει μέχρι τον Ιούνιο. Μετά θα δούμε πώς θα το χειριστούμε, αν θα πάρουμε άλλο ΕΣΠΑ ή αν θα κάνουμε κάτι δικό μας. Εμείς έτσι κι αλλιώς έχουμε φροντίσει να έχουμε βάλει ένα μεγάλο ποσό εκατό χιλιάδων, για να μπορούνε να υπάρχουνε τρόφιμα ανά πάσα στιγμή για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη στο Δήμο.

Μ.Γ.: Αυτά τα αγοράζει ο κόσμος;

Ε.Χ.: Δεν τα αγοράζει. Υπάρχουνε κάποια κριτήρια. Παίρνεις ένα χαρτί από το Δήμο και μπορείς να είσαι ωφελούμενος του Κ.Π.

Μ.Γ.: Υπάρχουν εγγεγραμμένοι δηλαδή… Πελάτες….

Ε.Χ.: Πολίτες, ναι, που έχουν ανάγκη. 600 περίπου. Ένα άλλο πράγμα που κάναμε έιναι ότι συμμετέχουμε στο πρόγραμμα για τη ΔΕΗ μαζί που αυτοί που τους εχουν κόψει το ρεύμα επιχορηγούνται  με ένα ποσό, ώστε να κάνουνε ρύθμιση του αρχικού ποσού. Σ’  αυτό μπήκαμε αμέσως. Υπάρχει ένα πρόγραμμα που το κερδίσαμε μαζί μ’  άλλους 3 Δήμους, Φιλαδέλφεια, Νέο Ηράκλειο, εμείς, και η Νέα Ιωνία. Είναι το πρόγραμμα για τους άστεγους, ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την αποκατάσταση, μάλλον για να τους βρεις χώρο για να μείνουν με ενοίκιο.

Μ.Γ.: Για τους Σύριους;

- Ε.Χ.: Όπως καταλαβαίνεις για μας η Αλληλεγγύη  δεν έχει χρώμα,  φυλή, τίποτα. Η Αλληλεγγύη είναι γι τους ανθρώπους. Έτσι μέσα σ’  αυτήν την ιστορία με τους Συριους στο Σύνταγμα χρειάστηκε να φιλοξενήσουμε κάποιους ανθρώπους. Δεν είχανε πού να μείνουνε. Οπότε πήραμε τρεις πρόσφυγες από το Σύνταγμα και τους έχουμε φιλοξενήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό, από το Δεκέμβρη και θα τους φιλοξενήσουμε μέχρι να βρεθεί λύση.  Τους φιλοξενούμε στο ΚΑΠΗ. Διαμορφώσαμε κατάλληλα το χώρο, φροντίζουμε  για ό,τι χρειάζονται, από διατροφή,  ιατρική περίθαλψη. Περάσανε όλοι εξετάσεις, από οφθαλμιάτρους, γυαλιά, ό,τι χρειάζονται. Εντάξει, έχουμε πολύ καλλή σχέση μαζί τους, τώρα κάνουν μαθήματα αγγλικών, για να μάθουν αγγλικά, οπότε αν μπορέσουν να φύγουν να μιλάνε, άλλοι εθελοντές , που τους κάνουν μαθήματα. Τους παίρνουμε παντού μαζί μας σε ό,τι γιορτή κάνουμε, και είναι άρα πολύ ωραία… Αυτό! Παντού έρχονται. Τους αρέσει κι όλας. Γιατί είναι κι αυτοί πάρα πολύ εγκλωβισμένοι

Μ.Γ: Η προοπτική είναι να φύγουνε Δυτική Ευρώπη;

Ε.Χ.: Δύσκολη προοπτική… Έτσι κι αλλιώς το τμήμα αλλοδαπών βγάζει, υποτίθεται, δέκα άδειες την ημέρα. Για να φύγουν, όλος αυτός ο κόσμος, θα θέλουνε τρεις μήνες, με καλές συνθήκες (…)