Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Παραμονή πρωτοχρονιάς ο ποιητής πριν 83 χρόνια...

.............................................................









Γιώργος Σεφέρης (1900 - 1971)











31 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1931

31 Δεκέμβρη, 10 βράδυ

  
Ο λόγος του Αγίου Ιωάννη του Σταυρού: "Εκείνος που μαθαίνει τις πιο φίνες λεπτομέρειες μιας τέχνης πηγαίνει πάντα στα σκοτεινά, και όχι με την αρχική του γνώση· γιατί αν δεν την άφηνε πίσω του, ποτέ δεν θα κατόρθωνε να λευτερωθεί απ’ αυτήν».

Ίσως να μού συμβαίνει κάτι τέτοιο.



11.30΄. Η κόρη της σπιτονοικοκυράς μου κάνει το μπάνιο της· ίσως να νόμισε καλύτερα (και δεν την αδικώ) να περάσει σαν πλεούμενο στον καινούριο χρόνο.


Γιώργος Σεφέρης "Μέρες 1931-34" (εκδ. "Ίκαρος", 1975)

γυναίκα πτερόεσσα...

..............................................................

                 γυναίκα πτερόεσσα...
 



Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

"Η Ελληνική κακοδημοκρατία" Από τον ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ (www.ligo.gr, 20/12/2014)

..........................................................


Η Ελληνική κακοδημοκρατία

Παρακολουθώντας το δημοκρατικό βίο να εξελίσσεται δυναμικά, υπόγεια, καταθλιπτικά σε μέγα φροντιστήριο αδικίας.

Από  τον  ΚΩΣΤΗ  ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ

Η δημοκρατία, επειδή γνωρίζει απ' έξω κι ανακατωτά το κακό, είναι και μανούλα στη διαίρεση. Την αδικία δεν τη φορτώνει σε μια κεντρική, αυταρχική εξουσία· απεναντίας έχει την κομψότητα να μοιράζει την ευθύνη σε όλους.

Η κούτρα μας μπορεί να κατεβάζει επιχειρήματα για τα πάντα με μερικά «αν υποθέσουμε», «λαμβάνοντας υπόψη τις δεδομένες συνθήκες», «λόγω των ιδιοτυπιών της χώρας», «όπως το μαρτυρεί η πρόσφατη ιστορίας μας» και τα παρόμοια, όλα εξηγούνται και πολλώ μάλλον αιτιολογούνται. Ο δημοκρατικός χαυνοπολίτης ή δημοπίθηκος καταπίνει μεγάλες ποσότητες καζουιστικής από τα χείλη θεσμισμένων προσώπων με αποτέλεσμα να συγχέει τη ρητορική πειθώ με την καζούρα. Τον πολίτη πρέπει να τον ταΐζουν το δημοκρατικό μάθημα με το κουταλάκι από πρωίας μέχρι νυχτός, οπότε οι εμετοί έρχονται ως φυσικό επακόλουθο.



Η δημοκρατία, επειδή γνωρίζει απ' έξω κι ανακατωτά το κακό, είναι και μανούλα στη διαίρεση. Την αδικία δεν τη φορτώνει σε μια κεντρική, αυταρχική εξουσία· απεναντίας έχει την κομψότητα να μοιράζει την ευθύνη σε όλους.



Σοβεί κατά συνέπεια ένα σοβαρό πρόβλημα: πώς θα επιβιώσει το άτομο που έχει πάρει ηθικό διαζύγιο από την κοινωνία του, που έχει ξορκίσει την αλληλεγγύη και την κοινότητα, αλλά παραταύτα παραμένει δέσμιο υποχρεώσεων και οφειλών; Ασφαλώς απομένουν νησίδες ασφαλείας, η οικογένεια (αν υπάρχει), οι φίλοι και οι ομότιμοι, ένα είδος δικτύου τέλος πάντων που λειτουργεί ως καθαρτικό. Ωστόσο, όταν το κατ' εξαίρεση αποβαίνει κανόνας, δεν έχουμε πια μονώτες που αυτοβασανίζονται αλλά γενικευμένη επιδείνωση που λαμβάνει διαστάσεις κοινωνικής επιδημίας.



Ξέρει βέβαια ο καθένας ότι κοινωνικά είναι συμβασιούχος δεμένος δι' ακαταλύτου συμβολαίου με τους άλλους. Αποδέχεται -έστω και με σκοτεινές υστεροβουλίες- το νόμο, την ηθική, τα δικαιώματα, τη δικαιοσύνη, την υπακοή και την πειθαρχία. Πριν απ' όλα και μετά απ' όλα γνωρίζει ότι «ανήκει» στο κοινωνικό σώμα· εκεί επιβιώνει και τσαλαβουτάει καθημερινά, το ανώνυμο πλήθος της πόλης είναι το πλαγκτόν της παρουσίας του, η πίκλα που συντηρεί ζωντανή τη συνύπαρξη. Έχει ταυτότητα αριθμημένη, ισότιμη θέση στα επίσημα κατάστιχα, ΑΦΜ και ημερομηνία γεννήσεως, επάγγελμα και υπηκοότητα.












Φωτ.:SOOC Ο δημοκρατικός χαυνοπολίτης ή δημοπίθηκος καταπίνει μεγάλες ποσότητες καζουιστικής από τα χείλη θεσμισμένων προσώπων με αποτέλεσμα να συγχέει τη ρητορική πειθώ με την καζούρα...




Όσο κι αν το εγώ του κτίζεται από τα έξω, η αίσθηση της ιδιωτικότητας, αυτό το προσωπικό και ανεπανάληπτο που τον συνέχει αποδεικνύεται με τα χρόνια ανθεκτικό λημέρι το οποίο στα δύσκολα μετατρέπεται σε κρυψώνα και καταφυγή. Εκεί ξένο ποδάρι δεν πατάει. Οι στράτες και οι αγορές δεν το αγγίζουν. Εκεί άλλωστε παύει να ισχύει -προσωρινά τουλάχιστον- και η συμβολαιική του υποχρέωση. Οφείλω να λέω αλήθεια; Κι όμως το ψέμα είναι ο πιστότερος φίλος μου. Οφείλω να εκπληρώνω τις υποχρεώσεις μου; Κι όμως, η ανώδυνη απάτη σε βάρος των άλλων ποτέ δεν με έβλαψε. Οφείλω τέλος πάντων να είμαι ηθική μονάδα; Κι όμως, η ηθική μου χρειάζεται μόνο για υποχρεώνω τους άλλους, όχι τον εαυτό μου. Το δέον αποτελεί ασπίδα απέναντι σε τρίτους, όσο για μένα το μόνο που λογαριάζεται είναι η άμεση ζωή - ακόμη και εκτός ηθικής.



Συγκρίνοντας τη μουτσούνα που του έχει φορέσει η δημοκρατία με το μύχιο εαυτό του, ο πολίτης -εντός νόμου για τους άλλους, άνευ νόμου για τον εαυτό του- δεν αργεί να πάθει κρίση θαυμασμού και να αναμετρήσει την ασύμμετρη σχέση που του υπαγορεύουν. Διακρίνει το θλιβερό θέατρο των μασκαράδων και το θεωρεί κατώτερο από τη δική του ιδιωτικότητα όπου μουτσούνα δεν ισχύει. Η θετική στάση που υπαγορεύεται έξωθεν τελικά αποδεικνύεται σκέτο μύθευμα· ο νόμος αποδυναμώνει τον άνθρωπο, του κλέβει το αίμα, μετατρέπει τη βούλησή του σε ξεδοντιασμένο στόμα. Έτσι δεν αποκλείεται και το δίλημμα: ανίσχυρος με τους άλλους ή ισχυρός μόνο με τον εαυτό μου!



Αν αυτή η κατάσταση ιδιάζει σε νοσηρές εξαιρέσεις, τότε ο νόμος μπορεί να αμυνθεί και να αποκαταστήσει την τάξη. Στην περίπτωση όμως που διαποτίζει όλες τις ατομικότητες και εξαπλούται εν είδει λέπρας, το κοινωνικό σώμα εκφαυλίζεται, καθίσταται επικίνδυνο για τον εαυτό του μέχρι σημείου να μην ξέρει πια αν η φύση του είναι αντινομική ή αν η αντινομία είναι απλώς φυσική. Γιατί όμως να καταφεύγουμε πάντα σε απόλυτες λύσεις και να μην αναλογιστούμε τις σωτήριες ποσοστώσεις; Λίγη απάτη βοηθάει τις επιχειρήσεις, λίγο ψέμα κανέναν δεν έβλαψε, λίγη ανεντιμότητα σε σώζει από τα χειρότερα· όπως άλλωστε και λίγη ειλικρίνεια ευνοεί τα αισθήματα, λίγη αλήθεια φέρνει κοντά τους ανθρώπους, λίγη γενναιοδωρία δεν κάνει κακό. Χονδρικής πάντως μόνο η διαφθορά παρέχεται.



Άλλωστε η δημοκρατία, επειδή γνωρίζει απ' έξω κι ανακατωτά το κακό, είναι και μανούλα στη διαίρεση. Την αδικία δεν τη φορτώνει σε μια κεντρική, αυταρχική εξουσία· απεναντίας έχει την κομψότητα να μοιράζει την ευθύνη σε όλους. Ο τρόπος; Με το ιδιοφυές τέχνασμα της ψήφου που ισούται ευθέως με συνενοχή. Ό,τι κάναμε, μαζί το κάναμε, όπως λέει και το άσμα. Κατά συνέπεια ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Ως εκ τούτου, ο δημοκρατικός βίος εξελίσσεται δυναμικά, υπόγεια, καταθλιπτικά σε μέγα φροντιστήριο αδικίας.



Ενώ στο πρόσωπο του άλλου πρέπει να αναγνωρίζω τον καλό εαυτό μου και να εμπνέομαι την επιθυμία να του μοιάσω, τα πράγματα ρέπουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο άλλος μου θυμίζει τα αποθέματα οργής και καταστροφικότητας που κεφαλοποιώ μέσα μου. Αντί για την παντομίμα της αρετής που αγγίζει άμεσα την καρδιά, με κάνει θεατή εχθροπραξιών σημαίνοντας μέσα μου συναγερμό. Τι «χαλάει» τους ανθρώπους; Ότι μονίμως βρίσκονται επί ξηρού ακμής. Ο άλλος υποσκάπτει τη θέση μου, μειώνει την υπόστασή μου, με μηδενίζει δωρίζοντάς μου το δημοκρατικό του λοίδορο χαμόγελο· κι όλα τούτα επειδή η καθολική διαβούλευση και αντιπροσώπευση επινόησε τη μόνη δυνατή πολιτική λύση: όλοι ξεκινούν τύποις ισότιμοι και το μόνο πού επιδιώκουν είναι η κατάφωρη αδικία και ανισότητα.



Ακόμη μια προσπάθεια για να γίνουμε δημοκρατικοί! 
  

Πηγή: www.lifo.gr


"Η κυβέρνηση της Αριστεράς" του Απόστολου Διαμαντή (www.protagon.gr, 26/12/2014)

............................................................


 

Η κυβέρνηση της Αριστεράς

 του Απόστολου Διαμαντή




Όπως είναι προφανές πάμε για σχηματισμό κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές Φεβρουαρίου. Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, διότι δεν ήταν δυνατόν να σταθεί κυβέρνηση μειοψηφίας για πολύ καιρό, αφού τα κυβερνητικά κόμματα συγκέντρωναν 30%. Η δυσαρμονία μεταξύ Βουλής και λαού ήταν τόσο μεγάλη που δεν επέτρεπε κανέναν πολιτικό σχεδιασμό.

Το ζήτημα της συναίνεσης που τέθηκε τελευταία στιγμή ήταν πολιτικά άσφαιρο, διότι το πρόβλημα δεν είναι η συναίνεση γενικώς, αλλά η απάντηση στο κεντρικό πολιτικό ερώτημα: ποια στάση πρέπει να κρατήσει η Ελλάδα έναντι των απαιτήσεων των δανειστών. Το πακέτο που προτείνεται δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτό, διότι θα οδηγούσε σε πλήρη καταστροφή της παραγωγικής βάσης και σε πλήρη εξαθλίωση τα νοικοκυριά. Η αύξηση των φόρων που απαιτεί η τρόικα θα διαλύσει ολόκληρους κλάδους της οικονομίας, από τουρισμό μέχρι αγροτική παραγωγή. Η αποδιάρθρωση της αγοράς εργασίας θα μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα ειδικής οικονομικής ζώνης, χωρίς κανόνες, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς προστασία, χωρίς ασφαλιστικό σύστημα. Τέλος, οι νέες περικοπές στο ήδη διαλυμένο κράτος πρόνοιας και οι νέες απολύσεις θα οδηγήσουν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στην εξαθλίωση.

Επομένως, δεν ήταν δυνατή η συναίνεση και η ψήφος των βουλευτών, όχι γιατί έχουν συμφωνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διότι δεν είναι πλέον σε θέση να ψηφίσουν τέτοια μέτρα στη Βουλή. Ούτε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν επρόκειτο να τα δεχθούν. Το ότι ο Βύρων Πολύδωρας, για παράδειγμα, αρνείται πεισματικά να ψηφίσει Δήμα είναι απολύτως ενδεικτικό. Αυτή είναι η γενική πεποίθηση των βουλευτών: δεν πάει άλλο.

Υπό το πρίσμα αυτό, οι εξελίξεις ήταν προδιαγεγραμμένες και όσον με αφορά είχα προτείνει από τον Ιούνιο ήδη άμεσες εκλογές, ώστε να ξεκαθαρίσει νωρίς το πολιτικό τοπίο. Ο Σαμαράς επέλεξε όμως την στρατηγική της εξάντλησης των πολιτικών περιθωρίων, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε τώρα σε βέβαιη σχεδόν αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί βέβαιη; Διότι το εκλογικό σώμα, υπό το βάρος του κινδύνου αστάθειας και με την ανασφάλεια που θα προκύψει στην προεκλογική περίοδο, το πιθανότερο είναι να κινηθεί μαζικά προς το πρώτο κόμμα. Έτσι εξάλλου συμβαίνει πάντα: το κόμμα που έχει την δυναμική παίρνει επιπλέον τις τελευταίες μέρες ένα 3-5%. Με δεδομένο ότι όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν με αναγωγή αυτή τη στιγμή περίπου 32-33% στον ΣΥΡΙΖΑ, εύκολα γίνεται αντιληπτό πως το τελικό του σκορ δεν πρέπει να είναι κάτω από 35-36%, δηλαδή πολύ κοντά στην αυτοδυναμία.

Αυτό δείχνει εξάλλου και το γενικό πολιτικό κλίμα. Αυτό που έχει εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη είναι η αίσθηση πλήρους αποτυχίας των κυβερνητικών κομμάτων και η αίσθηση της αδυναμίας διαπραγμάτευσης. Η αίσθηση αυτή έχει συνοδευτεί επίσης και από την πεποίθηση μιας πολιτικής ανωμαλίας, καθώς η διακυβέρνηση των τελευταίων μηνών βαρύνεται με πλήθος αντισυνταγματικών κινήσεων, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με αυθαίρετες αποφάσεις, με παράκαμψη δικαστικών αποφάσεων και κυρίως με εκχώρηση κρατικών δικαιωμάτων και σχεδόν πλήρη κατάλυση κάθε έννοιας κρατικής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας, με μια διακυβέρνηση που ουσιαστικά διενεργείται με μονομερείς αποφάσεις της τρόικας και με e-mail.

Επομένως, δεν είναι μόνον η απαίτηση για μια δυναμική ελληνική στάση κατά τις διαπραγαματεύσεις με τους δανειστές, αλλά και η απαίτηση της αποκατάστασης των δημοκρατικών θεσμών.

Και αυτό το τελευταίο είναι ίσως και το σπουδαιότερο. Δεν καλούμαστε δηλαδή να επιλέξουμε μόνον νέα ομάδα διαπραγμάτευσης με την τρόικα, αλλά καλούμαστε να αποκαταστήσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς. Αυτό θα είναι και το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών.

Όσοι λοιπόν βουλευτές επέλεξαν αυτήν τη στιγμή να στηρίξουν την κυβέρνηση, ουσιαστικά επέλεξαν την παράταση αυτής της πραγματικά θλιβερής περιόδου της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας.
*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας. 

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

"Το αίσθημα" ποίημα του Μάρκου Μέσκου ("ΑΥΓΗ", 25/12/2014)

............................................................







Μάρκος Μέσκος
(γ.1935)















Το αίσθημα

Μόνον εσύ τριγόνα ξέρεις πόσον ωραίο είναι
τ' άσπρο φεγγάρι πάνω στο βουνό, θολώνεις το νερό
και πίνεις θάνατο όταν χαθεί η χαρά σου /
πάρε λοιπόν και την αγάπη μου και κρύψε την
καθώς εσύ γνωρίζεις
στη ρίζα της αγριογκορτσιάς ή σ' ένα
ρωμαλέο καραγάτσι.

                                            ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ  

από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ" 25/12/2014
με ανθολόγο του Δεκεμβρίου του 2014 τη Ρούλα Αλαβέρα
 

Γιάννης Ιωάννου: κλαυσίγελως επίκαιρος και εορταστικός!...

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

"The Christmas Tree" - John Henry Twatchman

................................................................

The Christmas Tree 
       
                - John Henry Twatchman




        The Christmas Tree - John Henry Twatchman

                                          Impressionism

                                  
                  https://www.facebook.com/ chica plastica, 2/12/2014