.........................................................
Καθαρίστριες και Αντουανέτες
Είναι μερικές φορές που μια
φωνή μέσα μου μού λέει να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, αλλά ο
διαβολάκος στον ώμο μου δεν μ' αφήνει.
Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο μια επίθεση στην καθαρίστρια που πήρε το γκλομπ του αστυνομικού. Η «προκλητική», όπως την αναφέρουν, καθαρίστρια, άρπαξε το όπλο ενός οργάνου της τάξης και κραδαίνοντας το μπροστά του τον καλούσε «να έρθει να το πάρει». Άλλοι, πάλι, θεματοφύλακες του διαδικτύου διαμαρτύρονται γιατί μια χούφτα καθαρίστριες κλείνουν κάθε μέρα το Σύνταγμα, γεγονός που «έχει προκαλέσει αγανάκτηση στους καταστηματάρχες της περιοχής».
Από την ασφάλεια του σπιτιού τους ή του γραφείου τους αδυνατούν να κατανοήσουν την απόγνωση των γυναικών, που από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν στον δρόμο. Την αγανάκτησή τους επειδή κάποιοι στέρησαν από αυτές την αξιοπρέπειά τους.
Το γκλομπ του αστυνομικού δεν είναι τίποτε άλλο από το σύμβολο της επιβολής μιας βίαιης αλλαγής στη ζωή της. Η φράση «έλα να το πάρεις» στον εμβρόντητο αστυνομικό είναι μια κραυγή απόγνωσης: «Έλα στη θέση μου», «πάρε θέση», «δεν είσαι απέναντί μου, είσαι δίπλα μου». Είναι μια πρωτοβουλία. Μια ανυπακοή που επιβάλλεται, όταν η αδικία μετουσιώνεται σε νόμο.
Το να κραδαίνεις το γκλομπ μπροστά από τον αστυνομικό, φαίνεται ανάρμοστο και επικίνδυνο σε κάποιους που δεν αντέχουν όσους αντιστέκονται στην αδικία. Είναι ενάντια στον καθωσπρεπισμό τους, ενώ τους χαλάει την αισθητική τους η συνεχής παρουσία απεγνωσμένων γυναικών στο Σύνταγμα.
Ως νέες Αντουανέτες απορούν και εξιστανται «αφού δεν έχουν ψωμί, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;».
Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο μια επίθεση στην καθαρίστρια που πήρε το γκλομπ του αστυνομικού. Η «προκλητική», όπως την αναφέρουν, καθαρίστρια, άρπαξε το όπλο ενός οργάνου της τάξης και κραδαίνοντας το μπροστά του τον καλούσε «να έρθει να το πάρει». Άλλοι, πάλι, θεματοφύλακες του διαδικτύου διαμαρτύρονται γιατί μια χούφτα καθαρίστριες κλείνουν κάθε μέρα το Σύνταγμα, γεγονός που «έχει προκαλέσει αγανάκτηση στους καταστηματάρχες της περιοχής».
Από την ασφάλεια του σπιτιού τους ή του γραφείου τους αδυνατούν να κατανοήσουν την απόγνωση των γυναικών, που από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν στον δρόμο. Την αγανάκτησή τους επειδή κάποιοι στέρησαν από αυτές την αξιοπρέπειά τους.
Το γκλομπ του αστυνομικού δεν είναι τίποτε άλλο από το σύμβολο της επιβολής μιας βίαιης αλλαγής στη ζωή της. Η φράση «έλα να το πάρεις» στον εμβρόντητο αστυνομικό είναι μια κραυγή απόγνωσης: «Έλα στη θέση μου», «πάρε θέση», «δεν είσαι απέναντί μου, είσαι δίπλα μου». Είναι μια πρωτοβουλία. Μια ανυπακοή που επιβάλλεται, όταν η αδικία μετουσιώνεται σε νόμο.
Το να κραδαίνεις το γκλομπ μπροστά από τον αστυνομικό, φαίνεται ανάρμοστο και επικίνδυνο σε κάποιους που δεν αντέχουν όσους αντιστέκονται στην αδικία. Είναι ενάντια στον καθωσπρεπισμό τους, ενώ τους χαλάει την αισθητική τους η συνεχής παρουσία απεγνωσμένων γυναικών στο Σύνταγμα.
Ως νέες Αντουανέτες απορούν και εξιστανται «αφού δεν έχουν ψωμί, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου