Ο γιος μου δεν ήταν ούτε φασίστας ούτε νεοναζί (http://www.ethnos.gr, 4/11/2013)

.......................................................

Για άλλη μια φορά σπεύδω να σχολιάσω: Μου κάνει εντύπωση το πόσο εύκολα και πόσο γρήγορα οι γονείς (οι 2 από τις τρεις οικογένειες, για να είμαι ακριβοδίκαιος) των θυμάτων της διπλής δολοφονικής επίθεσης στο Ν. Ηράκλειο κάνουν δηλώσεις στα ΜΜΕ. Πόση  και ποια ψυχραιμία μετά από την απώλεια του παιδιού σου μπορεί να σε οδηγήσει σ' αυτήν την "έκθεση"; Πώς και πότε προλαβαίνεις να συγκροτήσεις τη σκέψη σου και τα αισθήματά σου; Καμιά ανάγκη να αποσυρθείς στην πένθιμη σιωπή; Τέλος πάντων, ας περιοριστώ στη συγκαταβατική σκέψη: "είναι στον άνθρωπο..."

   Από κει και πέρα, διαβάζω τις σκέψεις ενός φουκαρά γονιού (πατέρα του Φουντούλη) που περίμενε από το γιό του να τον αλαφρώσει από τη μοίρα της οικογενειακής δυστυχίας (βεβαρημένος με άλλο παιδί με ειδικές ανάγκες). Πουθενά ιδεολογία συγκροτημένη, που να οδηγεί σε στάση ζωής. Απεγνωσμένος καιροσκοπισμός και τυφλή οργή, οι χειρότεροι σύμβουλοι για την ατομική και τη συλλογική στάση απέναντι σ' έναν καταρρέοντα κόσμο. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά από τότε που θυμάμαι (να λειτουργεί η μνήμη μου, δηλαδή), ο κόσμος που κατοικεί σ' αυτήν τη χώρα μόνο ατομικιστικά και καιροσκοπικά σκεφτόταν και ενεργούσε. Από τους πολιτικάντηδες έτρεχε να "πιαστεί" ο κόσμος, είτε για κοινοβουλευτικά (προδικταορικά και μεταπολιτευτικά) κόμματα πρόκειται είτε για φασιστικά και νεοφασιστικά κυβερνήσεις (βλ. δικτατορίες) και μορφώματα πρόκειται. Σε μια κοινωνία που επιβραβεύει το "κοίτα την πάρτη σου", η απόσταση μεταξύ της ειρηνικής αδιαφορίας και της φασίζουσας και της φασιστικής στάσης, συμπεριφοράς και δράσης έχει σχεδόν εκμηδενιστεί. Και ο κύκλος του Κακού έχει ανοίξει για τα καλά. Ποια δύναμη του Καλού θα τον κλείσει; Ακόμη δεν φαίνεται τίποτα στον ορίζοντα. Οπότε, ο Θεός βοηθός...

......................................................... 

«ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΧΡΥΣΗ ΚΑΡΔΙΑ»

Ο γιος μου δεν ήταν ούτε φασίστας ούτε νεοναζί

«Σας μιλάω μέσα απο την ψυχή μου σαν πατέρας, δε με νοιάζει αν θα τους βρουν ... θέλω το παιδί μου, το στήριγμά μου, αυτό που μου σκοτώσανε», λέει συντετριμμένος ο Λάμπρος Φουντούλης

Ο τραγικός πατέρας μίλησε στον Ant1 για το δράμα που ζει ο ίδιος και η οικογένεια του Γιώργου από το βράδυ της Παρασκευής: «Μας ρήμαξαν την οικογένεια... Τι κατάλαβαν; Νίκησαν το φασισμό; Νίκησαν τη Χρυσή Αυγή;».

«Σκοτώσανε το παιδί μας. Ένα παιδί αθώο, το καλύτερο παιδί. Για καφέ πήγε κι ανέβηκε να ακούσει την ομιλία εκεί γιατί είχανε μία ομιλία εκεί και κατεβαίνανε τα παιδιά να φύγουνε και τους γάζωσαν. Ήταν δολοφόνοι, θέλανε να σκοτώσουν το παιδί... Το σκοτώνασε πισώπλατα. Έπεσε κάτω και του έριξαν τη χαριστική βολή στο κεφάλι. Ητανε επαγγελματίες δολοφόνοι αυτοί. Ποιος τους έβαλε; Το παιδί μου δεν ήταν φασίστας, ήταν ένα παιδί που αγαπούσε όλο τον κόσμο και τον αγαπούσε όλος ο κόσμος. Ήταν ένα παιδί Άγιο δεν είχε πειράξει ούτε μυρμήγκι. Και μας το σκοτώσαν έτσι άνανδρα και ύπουλα... Τι κάνανε; Νίκησαν το φασισμό που σκότωσαν το παιδί μου; Νικήσανε τη Χρυσή Αυγή; Τι ήταν για τη Χρυσή Αυγή το παιδί μου; Τίποτα δεν ήταν. Ένας ψηφοφόρος απλός ήταν, ένα μέλος. Είχε γραφτεί και πήγαινε και παρακολουθούσε τις ομιλίες. Τίποτα άλλο, καμία άλλη συμμετοχή».

Μάλιστα, ανέφερε ότι ο ίδιος του είχε συστήσει να αποφεύγει τα γραφεία, μετά την ένταση που προκάλεσε ο φόνος του Παύλου Φύσσα. «Μου ζήτησε 10 ευρώ γιατί ήταν άνεργος και μου είπε πως θα πήγαινε για καφέ. Του τα έδωσα και δεν τον ξαναείδα. Του έλεγα παιδί μου μην πηγαίνεις εκεί πέρα σας έχουν στοχοποιήσει... Όλη μέρα τα κανάλια λένε για τη Χρυσή Αυγή. Αν θέλεις όταν γίνουν εκλογές και τους πιστευεις, ψήφισέ τους. Μην πηγαίνεις εκεί...», αλλά ο γιος του του είχε απαντήσει «Δεν γίνεται τίποτα μπαμπά, πάμε ακούμε και φεύγουμε, πάμε για καφέ από κάτω».

Ο πατέρας του Γιώργου αναφέρθηκε και στην σκληρή πραγματικότητα αυτών που μένουν πίσω. «Έχουμε ένα κοριτσάκι με ειδικές ανάγκες. Μετά από δυο χρόνια κάναμε τον Γιώργο. Ένα γερό παιδί με λαχτάρα και χαρά που ήταν όλη μας η ζωή και μας το σκοτώσαν έτσι άδικα. Ήταν το στήριγμα στην αδερφή του και μας κατέστρεψαν την οικογένειά μας. Μας διαλύσανε, μας ρήμαξαν τη ζωή».

Δεν με νοιάζει αν θα τους πιάσουν, το παιδί μου θέλω
Ο πατέρας του Γιώργου μίλησε και στο Star όπου τόνισε ότι «σας μιλάω μέσα απο την ψυχή μου σαν πατέρας, δε με νοιάζει αν θα τους βρουν, αν θα τους πιάσουν, αν θα τους κρεμάσουν στην Ομόνοια. Εγώ θέλω το παιδί μου, το στήριγμά μου, αυτό που μου σκοτώσανε και οι υπεύθυνοι και οι ηθικοί αυτουργοί είναι οι πολιτικοί».

Όπως λέει ήταν «ένα αθώο, αγνό, καλό παιδί. Ένα παιδί που στήριζε την αδελφή του, η οποία είναι παιδί με ειδικές ανάγκες και στήριζε ψυχικά και εμάς. Υλικά δεν μπορουσε να μας στηρίξει, δεν είχε το παιδί μου λεφτά».

Για τη μοιραία ημέρα της Παρασκευής αναφέρει ότι είχε ραντεβού με ένα φίλο του (τον Αλέξανδρο Γέροντα) γιατί είχε δώσει το βιογραφικό στη μητέρα του για να του βρουν δουλειά που ήταν άνεργος. «Όπου πήγαινε κλειστές πόρτες… «Ναι, ρε Γιώργο μου, αλλά δεν μπορούμε να σε πάρουμε». Απογοητευμένο το παιδί και λάντζα είχε δουλέψει βράδια, και μεταφορές του λέγανε, κουβάλαγε ψυγεία, ντουλάπες, να μη μας επιβαρύνει γιατί κι εμάς μας έχουν εξαθλιώσει» λέει ο πονεμένος πατέρας

Για τη δουλειά του στο μπαρ διευκρινίζει: « Έκανε δύο μεροκάματα εδώ και ένα μήνα, στην πόρτα ήταν στη υποδοχή " Δεν το αντέχω το κρύο, ρε πατέρα" μου έλεγε, πρέπει να βρω μια ανθρώπινη δουλειά, δεν το αντέχω έξω στην πόρτα το κρύο. Αυτός ήταν ο Γιώργος μου, ένα καλό παιδί. Δεν είχε πειράξει κανέναν. Ο αδελφός μου απασχολούσε αλλοδαπούς στη δουλειά και τους έλεγε από που είστε εσείς ρε παιδιά, ήρθατε εδώ για μια καλύτερη ζωή και δεν έχουμε να φάμε. Τέτοιο παιδί ήταν ο Γιώργος, ούτε φασίστας ήταν, ούτε νεοναζί, ήταν ένα παιδί με χρυσή καρδιά».

Ήταν στυγνή δολοφονία δηλώνει ο πατέρας για την επίθεση: «Τα παιδιά έφευγαν εκείνη την ώρα, είχαν πιει τον καφέ τους και στην κολώνα. Ο Γιώργος ούτε τους είδε, όταν έφευγε του ρίξανε πισώπλατα και όταν έπεσε κάτω, του έριξαν και τη χαριστική βολή στο κεφάλι… Αυτοί πήγαν να σκοτώσουν και δεν ξέρω από ποιο διεστραμμένο σύστημα και μυαλό πήραν την εντολή. Μπορεί ο Γιώργος να είχε φύγει τρία λεπτά πριν και να ήταν κάποιο άλλο παιδί. Αυτοί πήγαν αποφασισμένοι να σκοτώσουν. Ήθελαν αίμα».

Για τη σχέση του Γιώργου με τη Χρυσή Αυγή διευκρινίζει: «Ο Γιώργος ήταν ένα απλό μέλος, ψηφοφόρος… Σιχάθηκε τα ψέματα, τις υποσχέσεις…»

Για το εάν μετά από όλα αυτά που είχαν γίνει με τη Χ.Α. φοβόταν για το παιδί του απαντά: «Φοβόμουν, του έλεγα Γιώργο μου, μην πηγαίνεις γιατί σας έχουν στοχοποιήσει. “Μπαμπά τα έκλεισαν τα γραφεία τώρα δε θα πηγαίνουμε”».

Παρά τον πόνο του ο πατέρας έχει τη δύναμη να ζητάει να μην χυθεί άλλο αίμα. «Εγώ παρακαλάω να μη δοθεί συνέχεια, να είναι το αίμα του παιδιού μου το τελευταίο αίμα, να ενωθεί όλη η Ελλάδα, ενωμένη με μια γροθιά να τους ξεκουμπίσουμε όλους αυτούς από εκεί πάνω».

Συνεχίζει: « Έχουμε Γολγοθά μπροστά μας, πως να πω εγώ στην κόρη μου, που μόλις μας είδε, έκλαιγε γοερά το πουλάκι μου, το κατάλαβε πως έχασε τον αδελφό της.Τι να της πω εγώ, πήγε ο Γιώργος να δουλέψει στο εξωτερικό. Μακάρι να έφευγε, έλεγε δε φεύγω ρε μάνα από την Ελλάδα. να βρω να δουλέψω την αγαπάω την Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν αγάπησε το γιο μου, ο γιος μου την αγάπησε την Ελλάδα». 

.......................................................