Εκ Ναυπλίου ορμώμενος..."Περί Βλαχοδημάρχων λόγος" Posted οn http://palabourtzi.blogspot.gr, 05 Sep 2013._

.........................................................

Περί Βλαχοδημάρχων λόγος

Posted: 05 Sep 2013 07:00 AM PDT

Δηλαδή συγνώμη. Είναι τυχαίο που μόλις η αυτού μεγαλειότητα της τελειότητας του κύριος Αλεξέι Τσιπρόφ αναφώνησε τον όρο "Βλαχοδήμαρχοι" να σηκώσει πρώτος τη μύγα, συγνώμη το γάντι, ο δήμαρχος του Άργους κύριος Καμπόσος; Aπό όλους τους δημάρχους της επικράτειας πρώτος ο κύριος Καμπόσος; Τυχαίο; Δεν νομίζω. 

Όχι βέβαια πως συμφωνώ με τον σύντροφο Αλέξη στους χαρακτηρισμούς του. Διαφωνώ καθέτως, οριζοντίως, πλαγίως και καθιστώς. Άλλο το ένα όμως και άλλο το άλλο.

Γιατί αν θέλει κάποιος πραγματικά να φέρει μια κάποια αλλαγή στον σάπιο και διεφθαρμένο κόσμο της τοπικής αυτοδιοικήσεως θα ήταν πιο λογικό αντί να ασχολείται με την σάπια κεφαλή, να ασχοληθεί με την σάπια βάση. Αντί λοιπόν να ασχολούμαστε με τους βλαχοδημάρχους ας ασχοληθούμε ευθέως και ειλικρινώς με τον βλαχόκοσμο που τους εκλέγει. Θα ήταν λέτε αντιδημοφιλές και αντιεπικοινωνιακό; Μπορεί. Αλλά θα ήταν σίγουρα επαναστατικό, ριζοσπαστικό και θα σηματοδοτούσε μια πνευματική και πολιτιστική πρόταση. 

Γιατί βλάχος δεν είναι σε καμία περίπτωση ο έχων βλάχικη καταγωγή. Ούτε βεβαίως αυτός που ζεί στα χωριά και ασχολείται με γίδια, πρόβατα και αγροτικές δουλειές. Η ελληνική γλώσσα επιβιώνει χιλιάδες χρόνια έχοντας την δυνατότητα να δημιουργεί καινούριες λέξεις και να επανανοηματοδοτεί παλιές. Όπως η λέξη βλάχος που εννοεί τώρα πια  τον αταίριαστο, τον κιτς, τον χαζομιμούμενο την αστική συμπεριφορά, τον απολίτιστο, τον κάγκουρα, τον κενό, τον τρεντομάλακα, τον κουτοπόνηρο, τον αρχοντοχωριάτη και όλα τα παρεμφερή. Οι βλάχοι είναι κρυμμένοι παντού. Λάθος, δεν είναι κρυμμένοι. Είναι εμφανέστατοι. Σε πόλεις και χωριά. Σε ραχούλες, λιβάδια και τσιμεντένιες πολυκατοικίες. Βρίσκονται πάνω σε γαιδούρια, μηχανάκια κι αυτοκίνητα, ενίοτε πολυτελείας. Διοικούν και διοικούνται. Οδηγούν και οδηγούνται.

Στην Αθήνα την πρωτεύουσα, οι βλάχοι ονομάζονται Τσιμεντόβλαχοι. Είναι αυτό το κοπάδι που καταλαμβάνει ανά περιόδους επαρχιακούς τόπους και τους μετατρέπει σε τσιφλίκι του. Εντός του άστεως κορνάρουν ασυστόλως, μουτζώνουν, σπρώχνονται σε ουρές, τσακώνονται με το παραμικρό σε λεωφορεία, τρόλευ και μετρό, πετάνε παντού σκουπίδια, απλώνουν τα σκατά των σκύλων τους σε όλα τα πεζοδρόμια, δηλητηριάζουν τα ζώα των άλλων, ακούνε και κάνουν μόδα κάθε σαχλοτράγουδο που τους πιπιλίζει τον εγκέφαλο, δεν χαιρετούν και περπατάνε πάντοτε κατηφείς και βιαστικοί.

Στο Ναύπλιο οι βλάχοι ονομάζονται μπουρτζόβλαχοι. Εκ του Μπουρτζίου ο λόγος. Είναι αυτό το είδος αυτοχθόνων που ενώ θεωρεί πως ο τόπος καταγωγής του είναι πόλη και όχι χωριό, η συμπεριφορά του και ο χαρακτήρας του δεν το αποδεικνύουν. Αντιθέτως. Φανερώνουν το ακριβώς αντίθετο. Είτε ζούν το αστικό παραμύθι της πρώτης πρωτεύουσας των κωλοπλυμμένων (βαυαροί γραφειοκράτες), αυτό το γονίδιο ψευτοαριστοκρατίας που κληρονομήθηκε σε κάμποσους ντόπιους ιθαγενείς είτε της πρωτεύουσας της Αργολίδας απλά, ζούν και αναπνέουν σε έναν μικρόκοσμο με σύνορα τη Δαλαμανάρα από τη μία και την Επίδαυρο από την άλλη. Σε έναν μικρόκοσμο κουτσομπολιού, ξερολίασης, καθημερινής μιζέριας, ανιστόρητης πολυλογίας, ημιμάθειας, μηδενικής ενεργητικότητας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Είναι το αργόσυρτο συντηρητικό προσκήνιο της πόλης. 

Στα γύρω χωριά, μιλάμε για τους Αργολιδιώτικα χωριά, οι βλάχοι ονομάζονται μπαστουνόβλαχοι, τσοπανόβλαχοι, τυρόβλαχοι και άλλα παρόμοια. Πρόκειται για το είδος που ονειρεύεται να ζήσει στη πόλη (Άργος, Ναύπλιο) και κυρίως να κυκλοφορήσει στη πόλη τις αργίες, τις γιορτές και τα Σάββατα. Είναι αυτοί οι μικρόνοες που θεωρούν το Ναύπλιο μια κοσμοπολίτικη πασαρέλα αφήνοντας τα χωριά τους να ερημώνουν με γκιόσα και γουρνοπούλα κάθε τρίτη και πέμπτη. Στήνουν και κανά πανηγύρι με γύφτικα τραγούδια κάθε καλοκαίρι και νομίζουν πως το έκαναν το χρέος τους στο τόπο τους.  Τις άλλες μέρες κατεβαίνουν στ' Ανάπλι συνήθως παρέα με όλο τους το σόι ή τη ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού τους, συνδυάζουν πάνω τους όλα τα χρώματα της ίριδας για να είναι trendy και φοράνε όλα τα ασημικά και τα χρυσά της μπιζουτέριας του πατρικού τους. Οι μουσικές τους επιλογές εκτείνονται από το σκυλοπόπ μέχρι τα σκυλάδικα. Οι πιο προχωρημένοι ακούνε και αρκουδιάρικα μπιτάκια της μοδός. 

Ένα κλασικό παράδειγμα βλαχιάς στη πόλη μας για να γίνω κατανοητός είναι η οδός Μπουμπουλίνας. Η πασαρέλα που λένε, ή αλλιώς βλάχικα. Γιατί τα λένε όμως βλάχικα; Μήπως επειδή εκεί συχνάζουν Βλάχοι στη καταγωγή; Όχι. Μήπως γιατί οι θαμώνες τους είναι κάτοικοι χωριών και όχι πόλης. Σαφώς και όχι. Οι θαμώνες τους είναι Αθηναίοι, Ναυπλιώτες, Αργείοι και κάτοικοι χωριών εξίσου. Τότε γιατί βλάχικα; 

Η απάντηση είναι απλή. Το μέρος κάποια στιγμή εξελίχθηκε σε trendy στέκι. Πολύχρωμα μαγαζάκια με κυριλέ καθίσματα, φουρφουλέ μαξιλάρια, μπιτάκια και σκυλοπόπια, θόρυβο και πασαρέλα τοπικής μόδας. Και όλα αυτά μπροστά στο λιμάνι μιας νεοκλασικής πόλης με γραφικά σπίτια και σοκάκια, με μεγάλη ιστορία και αισθητική αργών, λαικών κι απλών ρυθμών. Ο τέλειος αντιαισθητικός συνδυασμός. Ο ορισμός του κιτς. Κοινώς, του βλάχικου. Αναμενόμενο ήταν λοιπόν το μέρος να φιλοξενεί κυρίως Τσιμεντόβλαχους, Μπουρτζόβλαχους και Μπαστουνόβλαχους. Τους βλάχους δηλαδή από κάθε γεωγραφική τοποθεσία. 

Τέλος για να μην ξεχαστώ, στη μεγάλη λίστα των βλαχόκοσμου οφείλουμε να προσθέσουμε τους Ελληναράδες υπερπατριώτες. Είναι μεν φρέσκο αυγό αυτό αλλά για χρόνια επώαζε μέσα στις ψυχές του συλλογικού μας ασυνείδητου. Είναι αυτή η ανώτερη φυλή Ελλήνων που θεωρεί όλες τις άλλες ζώα, πιθήκους, μολυσμένους, άπιστους και χίλια δύο άλλα  ενώ η ίδια δεν ξέρει να διαβάζει, να γράφει, να μιλάει και γενικώς να συμπεριφέρεται ανθρωπίνως. Ζεί πάντοτε μέσα στο μίσος και την οργή, θεωρεί πως οι πάντες την κυνηγούν γιατί είναι ιερή, ζεί σε ένα φανταστικό και ψεύτικα φτιαγμένο παρελθόν χωρίς την παραμικρή δόση εθνικής αυτοκριτικής, πουλάει πόλεμο και θεωρεί όλους τους υπόλοιπους Έλληνες προδότες και πουλημένους.
Και η λίστα του βλαχόκοσμου δεν τελειώνει με τίποτα σύντροφοι αυτόχθονες ιθαγενείς. Θα μπορούσε να προσθέσει κανείς τους ουρακοτάγκους χούλιγκανς των γηπέδων, τους μανιακούς θρησκόληπτους του κατηχητικού, τους ομοφοβικούς, τους επιτηδευμένα κραγμένους γκέι, τις γυναίκες που βρίζουν και μιλάνε σαν νταλικέρισσες και όσους άλλους χωράει ο νούς σας και η χώρα σας.
Γι' αυτό λοιπόν σύντροφε Αλέξη τί νόημα έχει να ασχολούμαστε με τους βλαχοδημάρχους; Και να φύγουν όσοι είναι τέτοιοι τί θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικό; Θα μείνει μόνο ένα τεράστιο βλαχοπλήθος  ακυβέρνητο και χωρίς βλαχοδηγό. Η βλαχιά άλλωστε σύντροφε Αλέξη είναι ζήτημα  κυρίως και βασικώς οχλοκρατικό όπερ σημαίνει λαοφιλές. Και ζεί παντού. Στα σαλόνια και τ'αλώνια. Στις κορυφές και τους πρόποδες. Στα ρετιρέ και τα υπόγεια. Για να την ξεριζώσεις μόνο μια πνευματική και πολιτιστική επανάσταση θα μπορούσες να ξεκινήσεις. Θα ήταν ίσως ο μοναδικός εμφύλιος που θα άξιζε τον κόπο να συμμετέχει κάποιος. Όλα τα υπόλοιπα είναι σκέτα λόγια που αφορούνε  βλάχους και μόνο αυτούς.
Και τον δήμαρχο Άργους βεβαίως βεβαίως.