Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1851-1911) από το ποίημα "ΝΥΧΤΑ ΒΑΣΑΝΟΥ" ("ΑΥΓΗ", 5/2/2013)

...............................................


Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1851-1911)
 

από τη ΝΥΧΤΑ ΒΑΣΑΝΟΥ

Πότε, μάτια μου καημένα,
θα κλεισθήτε στη σιγή,
να χαρίσετε σ' εμένα
ύπνο, ανάπαψη πικρή;

Αφουγκράσου! Πώς τ' αηδόνι
λούφαξε στην ερημιά.
Άκουσ', άκουσε τον γκιόνη'
παύει να μοιρολογά...

Και τ' αστέρια, μαραμένα
λουλουδάκια του Θεού, 
σβυόνται πέφτουν ολοένα
απ' τον κάμπο τ' ουρανού. [...]

Ναι, μα το ιερό σκοτάδι,
ναι, μα τ' άστρο της αυγής,
ούτε ύπνος, για σημάδι,
στη γαλήνη αυτής της γης!...

"Νύχτα Βασάνου" (1903)
στ.1-12, 25-28

από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ" (5/2/2013) 
με ανθολόγο του Φεβρουαρίου 2013 τον Δημήτρη Αρμάο