Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

"Προς την αποθηρίωση" της Μαριας Κατσουνακη ("Καθημερινή", 10/11/2012)

.....................................................
 


Προς την αποθηρίωση




Tης Μαριας Κατσουνακη


Δύσκολα βρίσκει κανείς άλλη λέξη από την κτηνωδία για να περιγράψει το περιστατικό με τον Αιγύπτιο και τον φούρναρη που συνέβη στη Σαλαμίνα. Το χθεσινό ρεπορτάζ της «Κ» (της Χριστίνας Κοψίνη) κατέγραφε γεγονότα και μαρτυρίες. Πώς ένας 30χρονος Αιγύπτιος που δούλευε ένα χρόνο σε φούρνο στα Αμπελάκια Σαλαμίνας «ήρθε αντιμέτωπος με τη φρίκη όχι γιατί ζήτησε τα δεδουλευμένα, αλλά διότι είχε τη φύλαξη των ημερομισθίων που έπαιρναν οι συμπατριώτες του». Θύμα κλοπής και κακοποίησης από το ίδιο το αφεντικό του και τους φίλους του, με μεσαιωνικής έμπνευσης μεθόδους (βρέθηκε με χαλκά ζώου στον λαιμό), βρίσκεται στα κρατητήρια γιατί δεν είχε χαρτιά. Ο, ας πούμε, εργοδότης του αφέθηκε ελεύθερος (με περιοριστικούς όρους) μετά την απολογία του στον ανακριτή. Η δικαιοσύνη οφείλει να λειτουργεί βάσει νόμων και όχι συναισθημάτων, οπότε ας υποθέσουμε, καλοπροαίρετα, ότι τηρήθηκαν και τηρούνται οι απαιτούμενες διαδικασίες.
Η εξαθλίωση όμως συνανθρώπων μας αφορά και την κοινωνία. Πώς, για παράδειγμα, επιβιώνει σε μια σύγχρονη κοινωνία η αντίληψη της δουλείας; Οτι ένας εργαζόμενος, από όπου και αν προέρχεται, μπορεί να ζει σε στάβλο και να αμείβεται κατά τη βούληση του εργοδότη του; Τι σημαίνουν για τη χώρα μας αυτές οι εκφράσεις ακραίου μισανθρωπισμού και βαρβαρότητας; Οσο κατ’ εξαίρεση και αν είναι -δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο-, υπάρχουν. Στην Ηλεία δεν ήταν, τον περασμένο Αύγουστο, που κάποιοι έσυραν έναν Αιγύπτιο με το κεφάλι σφηνωμένο στο τζάμι του αυτοκινήτου για 1,5 χιλιόμετρο;
Να μας απασχολήσουν ή όχι αυτά τα φαινόμενα; Γιατί μπορούμε και να εξεγειρόμαστε κατά περίπτωση. Η Χρυσή Αυγή δείχνει τον ασφαλέστερο δρόμο για τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, εκπροσωπώντας επισήμως, και με κοινοβουλευτικό μανδύα, τη ρατσιστική βία. Εχουν γραφτεί πάρα πολλά. Αναλύσεις, άρθρα, σχόλια, σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους. Το κακό δεν απομονώνεται εύκολα για να συρρικνωθεί και να εξαφανιστεί. Στην Ελλάδα, το θερμοκήπιο της ασυδοσίας και της α λα καρτ δημοκρατίας τρέφει τέρατα.
Το περιστατικό της Σαλαμίνας θα στείλει ένα σαφές μήνυμα μόνο αν σταθεί η δικαιοσύνη αμείλικτη απέναντι στους υπευθύνους και η τοπική κοινωνία, από την πλευρά της, κάνει τις επιλογές της. Από το ψωμί που καταναλώνει έως τις «καλημέρες» που απευθύνει. Γιατί αν ύστερα από ένα τέτοιο γεγονός η επόμενη μέρα δεν διαφέρει από την προηγούμενη, τίποτα δεν έχει μετακινηθεί, καμία ρωγμή δεν έχει εμφανιστεί, σημαίνει ότι τα όρια έχουν ήδη μετακινηθεί. Προς την αποθηρίωση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: