...............................................................
Ποιος υπερασπίζει το ευρώ;
Του Σταυρου Λυγερου
Η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Παπαδήμο δίνει ένα τέλος στη θλιβερή διελκυστίνδα των προηγούμενων ημερών. Η εξέλιξη δημιούργησε προσδοκίες, με αποτέλεσμα να εκτονώσει προσωρινά τη φορτισμένη ατμόσφαιρα. Το κλίμα αυτό, όμως, δεν πρόκειται να διαρκέσει πολύ. Η αποσπασμένη τις τελευταίες ημέρες προσοχή της κοινής γνώμης θα επανέλθει άμεσα στη σκληρή πραγματικότητα της κρίσης. Η εκτίναξη της ανεργίας και οι δυσοίωνες προβλέψεις για την ύφεση έρχονται να επιβεβαιώσουν την εμπειρική διαπίστωση ότι τα οικονομικά και κατ’ επέκταση τα κοινωνικά ερείπια πολλαπλασιάζονται.
Ο Παπαδήμος θα έρθει γρήγορα αντιμέτωπος με τις προσδοκίες που τροφοδότησε η πρωθυπουργοποίησή του. Και μάλιστα από μειονεκτική θέση, αφού δεν έχει ούτε την εντολή ούτε τον χρόνο να εφαρμόσει ένα σχέδιο υπέρβασης της κρίσης. Εκτός από τη διεκπεραίωση των διαδικασιών για την εφαρμογή της απόφασης της 27ης Οκτωβρίου, ο Παπαδήμος θα πρέπει να διαπραγματευτεί και τον επώδυνο λογαριασμό που έχει ετοιμάσει για εμάς χωρίς εμάς το ευρωπαϊκό ιερατείο.
Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης βελτίωσε εντυπωσιακά τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν ο νέος πρωθυπουργός θα εκμεταλλευτεί το κύρος του και το θετικό κλίμα που δημιούργησε η επιλογή του στους κόλπους του ευρωπαϊκού ιερατείου για να διαφοροποιήσει μια αδιέξοδη πολιτική. Είναι αληθές ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου επέδειξε και ολιγωρία και ασυνέπεια. Η βασική αιτία, όμως, για τον εκτροχιασμό του προγράμματος και τον εγκλωβισμό της οικονομίας στον φαύλο κύκλο της ύφεσης είναι αυτή καθ’ αυτή η συνταγή της τρόικας. Το ομολογούν πια και παράγοντες που αρχικά είχαν υποστηρίξει ενθέρμως το Μνημόνιο.
Το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους μπορεί να μην είναι επαρκές, αλλά δίνει βάση για μια πολιτική ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας. Οπως προαναφέραμε, η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν έχει ούτε την εντολή ούτε τον χρόνο να εφαρμόσει μια τέτοια πολιτική. Μπορεί, όμως, να άρει την κρίση εμπιστοσύνης ανάμεσα στην Αθήνα και στο ευρωπαϊκό ιερατείο και να επιτύχει τροποποιήσεις του εφαρμοζόμενου προγράμματος. Η τρόικα θέτει συνεχώς ποσοτικούς δημοσιονομικούς στόχους που παρά τα εξοντωτικά μέτρα είναι αδύνατον να προσεγγιστούν. Αντί γι’ αυτό θα ήταν πολύ αποτελεσματικότερο εάν έθετε ποιοτικούς στόχους για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, την από μηδενική βάση αναθεώρηση των δαπανών και την αξιοποίηση των πολλών λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας. Η επίτευξη των ποιοτικών στόχων θα έφερνε από μόνη της ποσοτικά αποτελέσματα.
Εάν ο Παπαδήμος δεν στραφεί προς αυτή την κατεύθυνση και μετατραπεί σε ανενδοίαστο εφαρμοστή της αποτυχημένης συνταγής, θα εντείνει την ύφεση, γεγονός που με τη σειρά του κατά πάσα πιθανότητα θα πυροδοτήσει κοινωνικές αντιδράσεις. Οσοι ρητορεύουν για τη ζωτική ανάγκη παραμονής στην Ευρωζώνη παραβλέπουν ότι η ασκούμενη πολιτική ροκανίζει την ιδεολογική ηγεμονία του ευρώ στην ελληνική κοινωνία. Εάν συνεχίσουμε στην ίδια γραμμή είναι πιθανόν να δούμε διαδηλώσεις για επιστροφή στη δραχμή.
..............................................................
Το χρέος υποσκάπτει τη δημοκρατία
Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Με τεταμένη προσοχή, με φόβο για τα χειρότερα και προπάντων με καρτερία οι Ελληνες πολίτες παρακολούθησαν τις πολιτικές εξελίξεις τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Από την εξαγγελία της ευρωπαϊκής συμφωνίας για κούρεμα του ελληνικού χρέους έως τη νύχτα των Καννών και την πτώση του Γιώργου Παπανδρέου, με κατάληξη τη χθεσινή συμφωνία ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. στο πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου για την πρωθυπουργία της μεταβατικής κυβέρνησης. Η οχλαγωγία των μαζικών μέσων, οι πονηρές διαρροές, η φημολογία και η πρωτοφανής δυστοκία του πολιτικού συστήματος να παράσχει μια κάποια κυβερνητική λύση στη χώρα κυριάρχησαν, παρέχοντας έτσι μια πρόγευση για το μέλλον του κοινοβουλευτικού βίου εν Ελλάδι.
Με ύφεση καλπάζουσα στο 5,5% εφέτος και αισιόδοξη πρόβλεψη για 2,5% το 2012, με ανεργία 18,4% τον τουριστικό Αύγουστο και έναν στους δύο νέους 15-24 ετών εκτός εργασίας, η μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου έχει εξαιρετικά δύσκολο έργο μπροστά της. Παρότι η προσοχή στράφηκε στην εκβιαστική 6η δόση, στη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και στην απειλούμενη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη, το πεδίο όπου θα κριθεί η αποτελεσματικότητα της νέας κυβέρνησης είναι η κοινωνία, η ήδη εξουθενωμένη από περικοπές εισοδημάτων και βαριά φορολογία. Η κοινωνία περιμένει να πάρει μια ανάσα από τον καταιγισμό φτώχειας, που συνόδευσε την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου. Για πολλούς, η ζωή είναι ήδη δυσχερής ή οριακή, εφόσον βέβαια παραμένουν εντός εργασίας, αλλά θα ήταν ευτυχείς αν σταματούσε εδώ η εσωτερική υποτίμηση, που πλήττει κυρίως μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και μικροϊδιοκτήτες.
Μπορεί όμως να αναστραφεί ο δαιμονικός κύκλος της ύφεσης; Προφανώς ούτε ο έμπειρος οικονομολόγος κ. Παπαδήμος είναι σε θέση να απαντήσει, πολύ περισσότερο να δώσει μια λύση ταχείας εξόδου. Δεν υπάρχει ταχεία έξοδος από την κρίση. Κυρίως, δεν υπάρχει οικονομική συνταγή για την οικονομική κρίση. Η Ευρώπη βυθίζεται σε κρίση πολιτική. Τα συμβαίνοντα στη μικρή Ελλάδα, το πειραματόζωο, μοιάζουν εκπληκτικά με τα συμβαίνοντα στη μεγάλη Ιταλία: η κρίση χρέους οδηγεί στο όριο θραύσεως, σχεδόν σε κατάρρευση, το κοινοβουλευτικό σύστημα, το οποίο αδυνατεί να διαχειριστεί, πόσω μάλλον, να αναχαιτίσει τις επιθετικές αγέλες των αγορών.
Στην παρούσα φάση φαίνεται να κερδίζει τις μάχες η χρηματοπιστωτική βιομηχανία, επιβάλλοντας τη βούλησή της και τα εργαλεία της στις ασθενείς δημοκρατίες. Η δημοσιονομική πειθαρχία ωστόσο, έτσι όπως εφαρμόζεται στις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης, απειλεί με ισοπέδωση τα μεσοστρώματα, δηλαδή τη σπονδυλική στήλη της Ευρώπης· απειλεί με βίαιο μετασχηματισμό τις κοινωνίες, και μάλιστα ερήμην τους, χωρίς καν ασφαλιστικές δικλίδες: σε κατάσταση εξαίρεσης, παρακάμπτονται διαδικασίες νομιμοποίησης της πολιτικής εξουσίας, δημιουργούνται de facto εξωκοινοβουλευτικά κέντρα ισχύος, υποβαθμίζεται η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Αυτή είναι η αναδυόμενη απειλή για την Ευρώπη της κρίσης, κι είναι η άλλη όψη της φτώχειας και της πληβειοποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου