Το σύµβολο των φαντασιώσεων της Μεταπολίτευσης
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΚΑ η αείµνηστη Μελίνα συµβόλισε όσο κανένας άλλος τον διονυσιασµό της Μεταπολίτευσης – µια πραγµατικότητα, αλλά κυρίως έναν φαντασιακό τόπο όπου έσµιξε το αίτηµα της διαρκούς γιορτής µ’ αυτό της αποκατάστασης της κοινωνικής δικαιοσύνης. Επρόκειτο κοντολογίς για µια ιδεολογία της µοιρασιάς που υπηρετήθηκε τα χρόνια εκείνα από τα δανεικά, την εισροή κοινοτικών πόρων, τη λειτουργία του νοµισµατοκοπείου, την παραοικονοµία και τη φοροδιαφυγή.
Η προσωπική διαδροµή της Μελίνας, η γοητεία και η έµφυτη ανθρωπιά της την καθιστούσαν ιδανικό ενσαρκωτή αυτούτου ρόλου. Ηταν η σταρ µε τη διεθνή αναγνωρισιµότητα. Έγινε η αντιστασιακή αγωνίστρια κατά της χούντας µε εξίσου διεθνή προβολή. Κατέληξε η πολιτικός που έθεσε το προσωπικό της κεφάλαιο στην υπηρεσία της οικοδόµησης µιας «Ελλάδας Νέας»...
Τώρα που εκείνη η νέα Ελλάδα, ως απόλυτη ενσάρκωση του ιδεώδους της καθολικής δηµοσιοϋπαλληλίας, µοιάζει να συνταξιοδοτήθηκε λόγω τριακονταπενταετίας· τώρα που τα φώτα της διονυσιακής γιορτής έσβησαν οριστικά, τι αξίζει να κρατήσουµε ως κορυφαία πολιτική παρακαταθήκη της Μελίνας; Μα, νοµίζω, τη φράση της: «ο πολιτισµός είναι η βαριά βιοµηχανία της χώρας».
Ως γνωστόν, πάσχισε, µε τις ιδέες και τις εµπνεύσεις της, µε τα µέσα που διέθετε και κάτω από τις συνθήκες της εποχής να υπερασπιστεί έµπρακτα τη θέση αυτή, άλλοτε µε επιτυχία, άλλοτε όχι. ∆εν έχει σηµασία. Εκείνη πάντως πάσχισε!
Σήµερα λοιπόν τη φράση αυτή, απαλλαγµένη από τη σκουριά της στερεοτυπίας και τα παθογενή των στρεβλών εφαρµογών, καλό είναι να την έχουν κατά νου όσοι αναζητούν, υποτίθεται, αγωνιωδώς δρόµους για την ανάπτυξη του τόπου ή αλλιώς για τη δηµιουργία µιας ακόµη νέας Ελλάδας (ή µήπως θα ‘ταν καλύτερα να λέγαµε µιας άλλης Ελλάδας;). Προσωπικά δεν θα µπορούσα να φανταστώ καλύτερο µνηµόσυνο για τη Μελίνα Μερκούρη.
ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ
Στίχοι: Βαγγέλης Γκούφας
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Μερκούρη
Στα μάτια παίζει τ' άστρο της αυγής
ο ήλιος πλένει τ' όνειρο της γης
πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ
κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί
Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί
Στα χείλη καίει πικρό μικρό φιλί
ποιο μακρινό ταξίδι σε καλεί
θα φύγεις ξένε, άσπρα τα πανιά
παραμονεύει η λησμονιά
Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου