Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

"Μιλήστε με ειλικρίνεια στον λαό" από τη συνέντευξη του Θανάση Βαλτινού στην Όλγα Σελλά ("Καθημερινή", 26/12/2010)


 ...Δεν θα σταματήσουμε να αντιδρούμε με διαφορετικούς τρόπους, να διαφωνούμε, να αντιμαχόμεθα. Το πρόβλημα είναι πόσο είμαστε δέσμιοι προκαταλήψεων και ιδεολογικών εντάξεων. Εμένα δεν μ' ενοχλεί ή αν θες μου δίνει χαρά, είναι πηγή αισθητικής χαράς, να διαβάζω κείμενα της Γραφής. Παρ' ότι δεν πιστεύω. Ομως αυτό δεν με αναστέλλει. Μένει το περίγραμμα της ανθρώπινης κατάστασης, της γλώσσας και του αισθητικού κατορθώματος.
- Σας στενοχωρεί που η νέα γενιά μπορεί να μη γνωρίζει σημαντικές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας;
- Με στενοχωρεί, αλλά είναι μια αναπότρεπτη κατάσταση. Πιστεύω ότι κάποιοι από αυτούς αργότερα θα διαβάσουν, θα προβληματιστούν, θα προσπαθήσουν να βρουν τι έγινε ανεπηρέαστοι από τα πάθη της ιστορίας. Αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή. Και δεν ευθύνεται η νέα γενιά. Ευθύνονται οι δάσκαλοί τους, ευθυνόμαστε εμείς, ένα σωρό πράγματα που τους έχουν έτσι προσδιορίσει. Το άπαν γι' αυτούς που ξανοίγονται τώρα στη ζωή είναι να βρουν μια θέση στο Δημόσιο. Είναι λιγάκι απογοητευτικό αυτό, αλλά είναι πραγματικότητα. Βέβαια, πάντα όλοι γκρινιάζουμε για τη νέα γενιά, αλλά από τη φύση τους οι νέοι κουβαλούν το μέλλον. Εγώ θέλω να είμαι αισιόδοξος. Εκεί που είμαι απαισιόδοξος είναι με την τωρινή κατάσταση. Αν μπορέσουμε να βγούμε, αν θα βγούμε, πόσα χρόνια θα βρισκόμαστε σ' αυτό το λούκι...
- Ανησυχείτε;
- Ναι, γιατί κανείς δεν βγήκε να πει ότι έτσι είναι τα πράγματα. Λένε μισόλογα. Αν εξηγούσαν ειλικρινά, ο κόσμος θ' ακολουθούσε, γιατί μυρίζεται ότι είναι δύσκολη η κατάσταση. Ο κόσμος κάνει συλλαλητήρια, και δεν καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται να πάρει τίποτα. Και δεν καταλαβαίνει ότι αν τους αναγκάσουν να φύγουν αυτοί θα έρθουν ακόμα χειρότερα. Κι εγώ οργίζομαι με πολλά. Με το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Με το «είμαι πρωθυπουργός σε μια διεφθαρμένη χώρα» του Παπανδρέου. Tόσος κυνισμός! Ε, όχι! Τον διαφθείρατε τον λαό! Κάντε τον λίγο καλύτερο τώρα. Mιλήστε του με ειλικρίνεια. Tαπεινωθείτε για μία, έστω, φορά.* Ομως δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Θα περάσουμε μια δεκαετία δύσκολη, τουλάχιστον να γίνουν αυτά που πρέπει...

*: Η υπογράμμιση δική μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: