Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Ιωάννα Καρυστιάνη: "Δεν ντρέπονται οι πολιτικοί" (από την "Ελευθεροτυπία", 27/11/2010)


...Δεν βλέπω λύπη ή ντροπή στα μάτια των πολιτικών μας
- Η Ελλάδα πώς θα ανασηκώσει το ανάστημα που της απέμεινε, για να αντιμετωπίσει την κρίση; Θ' αντέξει ή θα διολισθήσει σ' ένα τριτοκοσμικό μοντέλο;
«Η διατύπωση "τριτοκοσμικό μοντέλο" είναι όλα τα -ψευτισμένα- λεφτά. Για αρχή, ας αποσύρουμε τη λέξη "μοντέλο", μας τρέλαναν πότε με το ιρλανδικό, πότε με το δανέζικο, και να τα αποτελέσματα. Δεν είμαι πολιτικός ή οικονομολόγος, οπότε μπορώ να πω μόνον ό,τι μου αναλογεί. Πως δεν βλέπω λύπη ή ντροπή στα μάτια των πολιτικών μας, μόνο ζόρι για την πολιτική τους τύχη. Πως μας φόρτωσαν τα δικά τους "Σακιά". Αποποποιούνται τη διαφθορά τους χρεώνοντας ως διεφθαρμένους συλλήβδην τους Ελληνες και ζητώντας τους καπάκι να πληρώσουν το μαύρο πολιτικό χρήμα και το κόστος της δικής τους υποταγής σε συμφέροντα. Πως προκαλεί η ανανδρεία τους να εξισώνουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες με αυτές των πολιτών, μαζί και των χιλιάδων νέων που δεν πρόλαβαν να φτιάξουν το παραμικρό, μαζί και των χιλιάδων μεγάλων και γερόντων που βολοδέρνουν μεταξύ ανεργίας και πενιχρής σύνταξης.
Για την ώρα "περπατάει" ο βασικός όρος του Μνημονίου, η διάσωση του οικονομικοπολιτικού συστήματος. Μας βάζουν σεκιουριτάδες των τραπεζών και των κομματικών αξιωματούχων. Αν ανοίξουμε τους "άκοπους" τόμους και τους διαβάσουμε, αν στρέψουμε επιτέλους το βλέμμα στα παιδιά μας και φανταστούμε τι ζωή τα περιμένει, θα βρούμε το κουράγιο να αντέξουμε και τους τρόπους να αγωνιστούμε για χάρη τους».
- Η Αριστερά, κατακερματισμένη πια, πέρα από τον καταγγελτικό της λόγο, πού μπορεί να αναζητήσει επιχειρήματα για να φανεί η σημερινή της ταυτότητα;
«Δεν είναι μόνον η Αριστερά στην Ελλάδα και παντού που έχει πρόβλημα. Εχουν και οι Απέναντι. Η κατάσταση μοιάζει εκτός ελέγχου και δεν υπάρχουν λύσεις στα τσεπάκια. Πειράματα γίνονται. Θα πιάσει το ροκάνισμα του κοινωνικού κράτους; Θα πιάσουν οι (δραματικές) αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις; Τώρα που ξηλώνουν θεμέλια, ο κατακερματισμός της Αριστεράς τούς πέφτει λουκούμι. Οι αριστερές δυνάμεις οφείλουν να στηρίξουν τον κόσμο με ενότητα στη δράση. Αυτό επείγει και στις παρούσες συνθήκες, μόνον αυτό παρέχει "ταυτότητα" σοβαρότητας. Θα πάρουν άλλες στροφές και τα μυαλά για περαιτέρω».
- Τι εκτιμάτε, η Ευρώπη κατρακυλάει προς έναν υφέρποντα φασισμό, που θα οδηγήσει μόνο σε οικονομικό πόλεμο;
«Η ταπείνωση σε δόσεις, ο φόβος σε δόσεις, ο φασισμός σε δόσεις. Εκρηκτικός ο λογαριασμός. Η Ιστορία κρατάει στα λογιστικά της βιβλία πολλές ζημίες και χρεοκοπίες της ανθρωπότητας. Να μην αφεθούμε σε επαναλήψεις».
Και πιο πάνω, έχει πει...
...«Στο δικό μου σακί κουβαλώ τα δικά μου και κάποια μπήκαν μέσα εκεί στη διαδρομή της γενιάς μου. Ομως, δεν μπορώ να την εκπροσωπώ. Μαστορεύουμε το παρελθόν μας κατόπιν εορτής. 'Η το ξεχαρβαλώνουμε κιόλας. Η μυθοπλασία ωστόσο για να συμβάλει σε πιο συνολική θέαση μιας εποχής στέλνει τον συγγραφέα και σε άγνωστα μονοπάτια, δρόμους, ερημιές. Εστησα μια πλοκή που ελίσσεται και εξελίσσεται μέσα από ακραίες εμπειρίες. Τα "Σακιά" είναι μια ιστορία μοναχικής ήττας, δίχως δόξα, δίχως ίχνος περηφάνιας. Στη σημερινή δεινή οικονομική, πολιτική και πολιτισμική μας πραγματικότητα, οι ήρωες των "Σακιών" σαν να περισσεύουν. Σκέφτομαι όμως ότι όσα ζούμε συλλογικά και κατά μόνας τον τελευταίο καιρό, ακραία βία είναι κι αυτά»...
...Η γλώσσα του βιβλίου είναι τραχιά, δεν είναι "Η Μελωδία της Ευτυχίας". Είναι εργαλείο καταγραφής εγκλημάτων και συντελεστής συνθηκών μιας καθημερινότητας, όπου πολλαπλασιάζονται οι λοξές ματιές της δυσπιστίας, τα μισόλογα της καχυποψίας, τα μονοσύλλαβα της αποδοκιμασίας, τα επιφωνήματα της ειρωνείας, οι σιωπές του βουβού θυμού.
Είναι μια γλώσσα δυσαρέσκειας που περιγράφει, νομίζω, την εποχή μας. Πολιτικοί αλαλαγμοί και αντισυντροφικοί καβγάδες. Δεν κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά. Πλακωνόμαστε με περισσή ευφράδεια στις μπηχτές. Ξεφτέρια να ηλεκτρίζουμε, ανίκανοι να αποηλεκτρίζουμε τις εντάσεις...
Μοιραία και όταν μονολογούμε, το ξέσπασμα δεν αφήνει τίποτα όρθιο εντός μας, σαρώνει κι εμάς τους ίδιους...

...Ένα "αριστερό" σπίτι δεν είναι εξ ορισμού απρόσβλητο από τα μαύρα σκοτάδια. Οι αριστερές καταβολές, ως μερικό φόντο παρελθόντος στην περίπτωση του βιβλίου, δεν καθιστούν τους απογόνους άτρωτους και ατρόμητους. Εξάλλου οι πληγές των πολύχρονων απηνών διώξεων έχουν σοβαρές επιπτώσεις στα παιδιά, όπως στον πατέρα του Λίνου.
Μετά, η αίσθηση ότι το ωραίο δίχως βάσανα μέλλον αργεί πολύ και η επανάσταση δεν τρέχει, αποτελειώνει μερικούς πολύ χτυπημένους.
Με τα χρόνια η καθημερινότητα εξομοίωσε κάπως πολλούς αριστερούς με τους λοιπούς. Πλήττουν κι αυτούς η κόπωση, η σύγχυση, η ακύρωση, η αργοπορία ανασυγκρότησης, η αγριάδα της σφοδρής εσωτερικής μοναξιάς... 



Δεν υπάρχουν σχόλια: