Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Από τη συνέντευξη του Robert Wilson στον Θανάση Λάλα.("FAQ" 98, 6-12/5/20100

...- Ο άνθρωπος γεννιέται ή δημιουργείται;
- Μάλλον συμβαίνουν και τα δύο μαζί. Από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφέρει αυτό. Για μένα, υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων : αυτοί που μαθαίνουν από τα εξωτερικά που γίνονται εσωτερικά και οι άλλοι που μαθαίνουν από τα εσωτερικά που εξωτερικεύονται... Αυτοί που μαθαίνουν, απλώς, μόνοι τους.
...- Ο δρόμος της γνώσης μας απομακρύνει ή μας προσεγγίζει στην έννοια του Θεού;
- Όσο περπατάμε στον δρόμο της γνώσης, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε πόσο λίγα γνωρίζουμε. Ο δρόμος της γνώσης δεν μας χαρίζει απαντήσεις, άρα σιγουριές. Μας γεμίζει αβεβαιότητες, όπως και όταν δεν ξέρουμε τίποτα.
- Ποιος ο λόγος να μάθουμε επομένως;
- Η περιπέτεια... Αυτός είναι ο μόνος λόγος.
- Περιπέτεια είναι για σας η τέχνη;
- Μόνο περιπέτεια.
- Η τέχνη δεν δίνει απαντήσεις;
- Η τέχνη θέτει μόνο ερωτήματα για όλα τα άλλα προβλήματα. Ποτέ απαντήσεις. Αν η τέχνη είχε απαντήσεις, θα ήταν θεραπευτική. Η τέχνη δεν μας αποθεραπεύει την τρέλα, μας εξοικειώνει με την τρέλα...Κάνει την τρέλα παιχνίδι.
...Δεν ξέρω, φαίνεται ότι με ενδιαφέρουν αυτοί οι άνθρωποι, που κάνουν κάτι που η πλειονότητα αδυνατεί να κατανοήσει. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ενδιαφέροντες και δεν είναι ανάγκη να τους πουδράρουμε ή  να τους γυαλίσουμε για να λάμψουν. Μπορεί να λάμπουν προβάλλοντας τη δική τους αδυναμία. Η αδυναμία αυτή είναι η δύναμη της τέχνης! Γι' αυτό και δεν δείχνω ποτέ σε έναν ηθοποιό πώς θα παίξει πώς θα ερμηνεύσει... Απλώς τον τοποθετώ στον χώρο και τον αφήνω να αντεπεξέλθει με τις αδυναμίες του. Ο καθένας βρίσκει μόνος του τον τρόπο να επιβιώσει. Εγώ, απλώς, τον τοποθετώ στον χώρο για να παίξει έναν ρόλο, τον ρόλο του στο σύνολο. Γι' αυτό και σε μια περίοδο της δουλειάς μου κυριαρχήθηκα... Το ταλέντο του καθενός είναι να ξέρει να προβάλλει την αδυναμία του.
...- Πώς σας ήρθε και βάλατε στις δουλειές σας την αργή κίνηση;
- Βλέποντας στο μοντάζ μιας ταινίας ενός φίλου την αργή κίνηση... Διαπίστωσα ότι στην αργή κίνηση, πριν πει κάποιος κάτι, έχει υπαινιχθεί όλο τον προβληματισμό του στις εκφράσεις του προσώπου του. Για παράδειγμα, κάθε μάνα που δέρνει το παιδί της στην αργή κίνηση είναι, για κλάσματα του δευτερολέπτου, Μήδεια... Σκέφτεται να το σκοτώσει... Χάνουμε μες στη κανονική κίνηση τις σκέψεις που οδηγούν στην κίνηση. Τις λεπτομέρειες της σκέψης. Αυτό ήταν η πηγή έμπνευσης για μένα. Ήταν ένας τρόπος να δείξω κάτι που δεν φαινόταν στην κανονική δράση...

Δεν υπάρχουν σχόλια: